ਲੁਧਿਆਣਾ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅਸਲ ਨਾਇਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਹਾਣੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿਤੀ ਅੰਤਮ ਵਿਦਾਇਗੀ
Three Different Stories of Real Heroes of Ludhiana, Punjab, Who Bid Their Final Funeral Latest News in Punjabi ਲੁਧਿਆਣਾ : ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੈਂਕੜੇ ਲੋਕ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਮੋਢਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ, ਕੁਝ ਲੋਕ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮਿਸ਼ਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਾਵਾਰਿਸ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੰਤਮ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸਨਮਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਮਿਲੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਹੋਣ ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਪਛਾਣ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਲੋਕ, ਇਹ ਲੋਕ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਹੋ ਕੇ ਮੋਢਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਿਤਾ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਹਰ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ ਦੀ ਰਸਮ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੋਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ, ਇਹ ਸੱਚੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਹੈ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦੇ। ਅੱਜ, ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਲੁਧਿਆਣਾ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਕਹਾਣੀ-1: ਗੁਲਸ਼ਨ ਨੇ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ 465 ਲਾਵਾਰਿਸ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਕੀਤੇ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ
ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਸੁੰਦਰ ਨਗਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਗੁਲਸ਼ਨ ਕਵਾਤਰਾ, ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰਪੂਰਵਕ ਸਸਕਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। 2018 ਤੋਂ, ਉਸ ਨੇ 465 ਲਾਵਾਰਿਸ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸੜਕ ਜਾਂ ਰੇਲ ਹਾਦਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਸਨ ਜਾਂ ਉਹ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਏ ਸਨ।
ਗੁਲਸ਼ਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਹ ਕੰਮ ਮਨੁੱਖਤਾਵਾਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ। "ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਜਾਂ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲਾਸ਼ਾਂ ਪਈਆਂ ਦੇਖੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਸੰਕਲਪ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੈਂ ਜਿਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਲਾਵਾਰਿਸ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗਾ।" ਉਸ ਦਾ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦਾ ਕੰਮ ਲਗਭਗ 11 ਵੱਖ-ਵੱਖ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਖੁਆਉਣ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਕਹਾਣੀ-2: 11 ਐਂਬੂਲੈਂਸਾਂ ਨਾਲ 80,000 ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਤੇ 35,000 ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਪਹੁੰਚਾਇਆ
ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸੰਵੇਦਨਾ ਟਰੱਸਟ ਨੇ 2009 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 16 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਲਗਭਗ 80,000 ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਅਤੇ 35,000 ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਕੋਈ ਫੀਸ ਨਹੀਂ ਲਈ ਜਾਂਦੀ।
ਟਰੱਸਟ ਦੇ ਭਲਾਈ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਮੈਨੇਜਰ, ਜਜਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ 2009 ਵਿੱਚ, ਟਰੱਸਟ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ, ਰਵਿੰਦਰ ਅਰੋੜਾ, ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਦੇ ਪੀੜਤ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਟਰੱਸਟ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ। ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਨਾਲ ਹੋਈ ਸੀ, ਪਰ ਅੱਜ ਟਰੱਸਟ ਕੋਲ 11 ਐਂਬੂਲੈਂਸਾਂ, ਦੋ ਵੈਂਟੀਲੇਟਰ ਐਂਬੂਲੈਂਸਾਂ ਅਤੇ ਚਾਰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੀਆਂ ਵੈਨਾਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਨੂੰ 1,200 ਚਾਦਰਾਂ ਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਮੁਰਦਾਘਰ ਵੀ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਕਹਾਣੀ 3: ‘ਫੱਕੜ ਭਰਾ’ 33 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ
33 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬੰਟੀ 'ਫੱਕਰ' ਅਤੇ ਜਿੰਦਰ 'ਫੱਕਰ' ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਅੰਤਮ ਸਸਕਾਰ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਕਾਨਪੁਰ ਤੋਂ ਬੰਟੀ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਲੁਧਿਆਣਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ, ਪਰ ਉੱਥੇ ਉਸਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਜੋਗਿੰਦਰ ਫੱਕੜ ਨਾਲ ਹੋਈ, ਜਿਸਨੇ ਰੇਲਵੇ ਪਟੜੀਆਂ ਤੋਂ ਵਿਗੜੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਚੁੱਕੀਆਂ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠੇ ਸਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੇਲਵੇ ਪਟੜੀਆਂ 'ਤੇ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਜੋਗਿੰਦਰ ਅਤੇ ਬੰਟੀ ਪਹੁੰਚੇ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮ੍ਰਿਤਕ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਖੜ੍ਹੇ ਦੇਖਿਆ, ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਲਾਸ਼ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲਾਸ਼ ਦੇ ਅੰਗ ਚੁੱਕ ਕੇ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹਾਦਸੇ ਕਾਰਨ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਲਾਸ਼ ਦੇਖਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਕੰਮ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮਕਸਦ ਬਣ ਗਿਆ।
(For more news apart from Three Different Stories of Real Heroes of Ludhiana, Punjab, Who Bid Their Final Funeral Latest News in Punjabi stay tuned to Rozana Spokesman.)
