ੳ ਉਜੜਿਆ ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ, ਅ ਅਪਣਿਆਂ ਸੱਭ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ੳ ਉਜੜਿਆ ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ,
ਅ ਅਪਣਿਆਂ ਸੱਭ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ੲ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਰੁਲੀਆਂ ਪੁੱਤ ਮੋਏ,
ਸ ਸੱਭ ਆਪਣਿਆਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ।
ਹ ਹਾਂ ਯਾਦ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਨਾਲ ਸੀ ਹੋਇਆ।
ਕ ਕਲ ਦੀ ਗੱਲ ਲਗਦੀ ਮੈਨੂੰ।
ਖ ਖ਼ਾਬ ਮੇਰੇ ਜਦ ਮੋਏ ਸੀ,
ਗ ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ, ਭੁੱਲ ਕੇ ਆਪਾਂ।
ਘ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਹੋਏ ਸੀ।
ਚ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਕਦੇ ਮਿਲ ਨਾ ਸਕਿਆ,
ਛ ਛੱਲਾ ਅਪਣੇ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਜ ਜਾਉ ਜਾ ਕੇ ਪੁੱਟ ਦਿਉ,
ਝ ਝਾਕੋ ਨਾ ਹੁਣ ਤਾਰਾਂ ਨੂੰ।
ਟ ਟਹਿਲ ਸਿਉ ਮੈਨੂੰ ਆਖੇ,
ਠ ਠਹਿਰ ਸੁਣਾਵਾਂ ਕਿੱਸੇ ਹਾਲੇ ਹੋਰ ਬੜੇ।
ਡ ਡਰਦੇ ਡਰਦੇ ਮੈਂ ਪੁਛਿਆ,
ਢ ਢਾਕਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰਕੇ।
ਤ ਤੁਰੀ ਜਾਵੇ ਨਾਲੇ ਓ ਦੱਸੇ,
ਥ ਥੈਲੇ ’ਚੋਂ ਕੱੁਝ ਫੜ ਕੇ।
ਦ ਦਰਿਆ ਵੰਡੇ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਧ ਧਰਤੀ ਵੰਡੀ,
ਨ ਨਾਨਕ ਦੇ ਵੰਡ ਧਾਮ ਲਏ।
ਪ ਪੰਜਾਬ ਕੀ ਸੀ? ਦਿਤੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਦਿਲਾਸੇ ਨੇ,
ਫ ਫ਼ਰਜ਼ੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾਰੀ ਦੇ ’ਚ ਹੱਸਦੇ ਲੋਕੀਂ ਹਾਸੇ ਨੇ।
ਬ ਬੋਲਣ ਲੱਗਿਆਂ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਮੈਂ,
ਭ ਭੱਜਦੇ ਵੇਖੇ ਲੋਕੀਂ ਨੇ।
ਮ ਮੇਰੇ ਜਾਏ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ,
ਯ ਯਾਰੋਂ ਹੋਇਆ ਕੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ।
ਰ ਰਹਿ ਕੇ ਮੇਰੀ ਗੋਦੀ ਦੇ ਵਿਚ,
ਲ ਲਾਜ ਨਾ ਰਖਦੇ ਮੇਰੀ।
ਵ ਵੇਖ ਆ ਕੇ ਤੂੰ ਕਰਤਾਰ ਸਿਆਂ, ਕੀ ਝੁੱਲੀ ਏ ਹਨੇਰੀ।
-ਪਰਮਜੀਤ ਸੰਧੂ ਥੇਹ ਤਿੱਖਾ,
ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ 9464427651
