8 ਮਾਰਚ ਦਾ ਦਿਨ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਦਿਵਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਮਹਿਲਾ ਦੋਸਤਾਂ, ਮਾਂ, ਭੈਣ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਮਹਿਲਾ ਦਿਵਸ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁੱਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਿੰਦੇ..
8 ਮਾਰਚ ਦਾ ਦਿਨ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਦਿਵਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਮਹਿਲਾ ਦੋਸਤਾਂ, ਮਾਂ, ਭੈਣ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਮਹਿਲਾ ਦਿਵਸ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁੱਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਦਿਨ ਇਸ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁੱਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦੇਣ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ? ਘੂਰਦੇ ਹੋ, ਮਾਰਦੇ ਹੋ, ਜਲੀਲ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਇੱਜਤ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮਹਿਲਾ ਦਿਵਸ 'ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਲਈ ਸਨਮਾਨ ਦੇਣ ਲੱਗਦੇ ਹੋ, ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਜਿਹਾ ਸਨਮਾਨ। ਔਰਤਾਂ ਇਕ ਦਿਨ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਦੀ ਭੁੱਖੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਹਰ ਰੋਜ ਉਸ ਬੁਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਹਟਾਕੇ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਹਵਸ ਦੀ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾਉਣ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਸੋਚਦੀ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਪਰਾਧ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਦੀ ਇੰਨੀ ਹੀ ਫਿਕਰ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਵੇਖਣਾ ਬੰਦ ਕਰੋ, ਉਦੋਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਅਸਲੀ ਸਨਮਾਨ ਮਿਲੇਗਾ।
ਬਲਾਤਕਾਰ, ਘਰੇਲੂ ਹਿੰਸਾ, ਦਹੇਜ ਉਤਪੀੜਨ, ਛੇੜਛਾੜ ਵਰਗੇ ਕਈ ਮਾਮਲੇ ਰੋਜਾਨਾ ਦਰਜ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਰਿਕਾਰਡ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਕੁੜੀ ਛੋਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਗਲਤ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨਿਓਤਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਆਓ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗੀ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੇ ਲੋਕ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਤਾਅਨਾ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਛੋਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਰਹੇਗੀ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਦੋਂ ਉਥੇ ਹੀ 3 ਅਤੇ 8 ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਇਕ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਹਵਸ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਵਿਚ ਬੱਚੀ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਵਿਖਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਘਿਨਾਉਣੇ ਅਪਰਾਧ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਸਮਾਜ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਚਲੋ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੀ ਇਸ ਘਟੀਆ ਸੋਚ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਛੋਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਕੁੜੀ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਵਿਖਾ ਕੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਨਿਓਤਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਬੱਚੀ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਨਿਓਤਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਮਾਂ - ਬਾਪ ਤੱਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ, ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਅਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਉਂ ਇਕ ਪੁਰਖ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾ ਪਾਇਆ ? ਫਿਰ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਵੱਡੀਆਂ - ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੈ।
ਸਨਮਾਨ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਘਰ ਤੋਂ ਕਰੋ, ਕਿਉਂ ਬੇਟਿਆਂ ਲਈ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ? ਕਿਉਂ ਧੀ ਨੂੰ ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਚੱਲਣਾ ਹੈ, ਕੀ ਪਹਿਨਣਾ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ? ਇਹ ਸਾਰੇ ਨਿਯਮ ਕਾਨੂੰਨ ਕੇਵਲ ਲੜਕੀਆਂ ਲਈ ਹੀ ਕਿਉਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ? ਜੇਕਰ ਬੇਟਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਗੇ। ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਕੂਲ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬੱਚਾ ਜਿਵੇਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਸਿੱਖੇਗਾ ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਉਹ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਕੇ ਵਰਤਾਓ ਕਰੇਗਾ। ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਆਪਣਿਆਂ ਦੇ ਹੀ ਤਾਅਨਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਧੀ ਦੇ ਹੱਥ ਪੀਲੇ ਕਰ ਉਸਨੂੰ ਦੂਜੇ ਘਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਤੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਘਰ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਚਾਹੁਣਗੇ ਉਝ ਹੀ ਰਹਿਣਾ। ਕੁੜੀ ਵੀ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਕੇ ਵਿਚ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਚੱਲੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਸਹੁਰਾ-ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਚੱਲਣਾ ਹੀ ਆਪਣਾ ਧਰਮ ਹੈ।
ਕੁੜੀ ਦੀ ਖ਼ੁਦ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਮਰਜੀ ਕਿਸੇ ਲਈ ਕੋਈ ਮਾਇਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ। ਉਹ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਇਸ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਉਸਨੂੰ ਇਕ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਰੱਖਣ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪੂਰੇ ਸਾਲ ਵਿਚ ਇਕ ਦਿਨ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਦਿਵਸ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੋਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਸਹੁਰਾ-ਘਰ ਵਿਚ ਦਹੇਜ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ, ਪਤੀ ਦਾ ਜਦੋਂ ਮਨ ਆਏ ਤੱਦ ਕੁੱਟ ਦੇਣਾ, ਕੀ ਇੰਝ ਹੀ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ? ਘਰ, ਬਾਹਰ ਜਾਂ ਦਫ਼ਤਰ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ? ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤਾੜਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਚਲਾਕੀ ਦੇਣਾ ਹੀ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ ?
ਜਨਮ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮਰਨ ਤੱਕ ਔਰਤ ਕੇਵਲ ਆਪਣੇ ਆਤਮਸਨਮਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਜੀਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਦੇਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤਕਲੀਫ਼ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਸਮਾਜ ਬਦਲੇਗਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਇਸ ਲਈ ਹਾਰਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਖਤਮ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਕੀ ਇਸ ਲਈ ਹੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਲਈ ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ? ਔਰਤਾਂ ਕਮਜੋਰ ਨਹੀਂ ਹਨ ਉਹ ਜਾਣਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਛੋਟੀ - ਛੋਟੀ ਚੀਜਾਂ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ ਰਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਧੀਰਜ ਅਤੇ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਔਰਤਾਂ ਇਸਦਾ ਜਿਉਂਦਾ - ਜਾਗਦਾ ਉਦਾਹਰਣ ਹਨ। ‘ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਫਿਤਰਤ ਤੁਹਾਡੀ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਤੋੜਨਾ ਹੈ ਨਾਮੁਮਕਿਨ’। ਔਰਤ ਜੇਕਰ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਭੁਲਾਕੇ ਸਭ ਸਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਤਮਸਨਮਾਨ ਲਈ ਇਕ ਦਿਨ ਅਵਾਜ ਵੀ ਉਠਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਭੁੱਲ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ।
