ਜਨੇਤੀਆਂ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਗੀਤਾਂ, ਦੋਹੇ ਅਤੇ ਸਿਠਣੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਚਿਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ.....

ਸਾਡੀ ਬੇਬੇ ਦਸਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਕੱਤਣ ਨੂੰ ਬੜਾ ਮਹੱਤਵ ਦਿਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ

ਹਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਸਵਖਤੇ ਆਏ ਹੋਰ ਕਾਮਿਆਂ ਨੂੰ ਭੱਤੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੁੰਦੀ ਸੀ

ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਜਾਂ ਵਿਰਸੇ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਮਸ਼ੀਨੀ ਯੁਗ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰੀ ਦੀ ਚਕਾ-ਚੌਂਧ ਨੇ ਮਧੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿਤਾ.....

ਇਕ ਦਿਨ ਚਰਨ ਦੇ ਚਾਚੇ ਦਾ ਅਪਣੇ ਮਾਲਕ ਨਾਲ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਸੀਰੀ ਰਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.........

“ਨਹੀਂ ਪੁੱਤਰਾ ਇਹ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਰੀਤ ਚਲੀ ਆਉਂਦੀ ਏ, ਆਪਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?''

''ਚਾਚਾ ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਪੈਸੇ ਲੈਣ ਆਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਚਾਚਾ ਸ਼ਹਿਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹਾਂ।'' 

ਚਰਨ ਦਾ ਦਸਵੀਂ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਆਇਆ......

ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੋਲੀ, ''ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੀ ਅੱਜ ਛੁੱਟੀ ਹੈ। ਦੁਪਹਿਰ ਵਾਸਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪੀਣ ਲਈ ਕਰਾਉਨ ਬੀਅਰ ਦਾ ਡੱਬਾ ਫਰਿੱਜ ਵਿਚ ਲਗਾ ਦਿਤਾ....

ਮੁਕਾਬਲੇਬਾਜ਼ ਔਰਤ ਅਜੇ ਸੋਚ ਹੀ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਭੰਗੀਆਂ ਦੀ ਤੋਪ ਵਾਂਗ ਅੱਗ ਵਰ੍ਹਾਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ.........