ਅਧਿਆਪਕ ਸਿਰਫ ਪਾਠ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਸਬਕ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਸਗੋਂ ਉਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਗਹਿਰਾ ਅਸਰ ਛੱਡਦੇ ਹਨ।
ਅਧਿਆਪਕ ਸਿਰਫ ਪਾਠ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਸਬਕ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਸਗੋਂ ਉਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਗਹਿਰਾ ਅਸਰ ਛੱਡਦੇ ਹਨ। ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਭਵ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਬਕਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਵਿਦਿਆਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਬਣਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਅਧਿਆਪਕ ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਦੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਅਤੇ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਲਾਸਰੂਮ ਵਿੱਚ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਹੀ ਮੁੱਲ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਅਧਿਆਪਕ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਿਖੇ ਸਬਕ ਸਾਂਝੇ ਕਰੇ, ਤਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਉਹਨਾਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜੇਕਰ ਅਧਿਆਪਕ ਆਪਣੀ ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਣ, ਤਾਂ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੌਸਲਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਲਗਨ ਨਾਲ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹਾਸਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਭਵ ਸੰਵੇਦਨਾ ਅਤੇ ਸੰਵੇਦਸ਼ੀਲਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਜਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਧਿਆਪਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮਸਲਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਰੀਬੀ, ਭੇਦਭਾਵ ਜਾਂ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਪਰੀਸਥਿਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕੀਤਾ, ਤਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਲੱਗ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।
ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਭਵ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾਦਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਸੱਚੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਬਕ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹਰ ਗਲਤੀ ਇੱਕ ਸਿਖਲਾਈ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਸਫਲਤਾ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅਧਿਆਪਕ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਹੌਸਲਾ ਨਹੀਂ ਹਾਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਇਸ ਲਈ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਅਨੁਭਵ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਕਲਾਸਰੂਮ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅਸਲੀ ਸਬਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।
