ਛੁਟੀਆਂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਘੁੰਮਣ ਦੀਆਂ ਸਲਾਹਾਂ ਬਣਨ ਲਗ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਸੀ ਕਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਵਲ, ਕਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਇਲਾਕੇ ਵਲ ਜਾਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸੀ
ਛੁਟੀਆਂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਘੁੰਮਣ ਦੀਆਂ ਸਲਾਹਾਂ ਬਣਨ ਲਗ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਸੀ ਕਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਵਲ, ਕਦੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਇਲਾਕੇ ਵਲ ਜਾਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਬਣਾ ਰਹੇ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਇਕ ਥਾਂ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਚਾਹ ਪੀਂਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪਾਂ ਪਟਨਾ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਹਜ਼ੂਰ ਸਾਹਿਬ ਅਪਣੀ ਕਾਰ ਤੇ ਚਲੀਏ।
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਮਜ਼ਾਕ ਲੱਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਇਹ ਸਾਰਾ ਸਫ਼ਰ ਕੋਈ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਸੱਚਮੁਚ ਹੀ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਇਸ ਸਫ਼ਰ ਲਈ ਸਾਰਿਆਂ ਅੰਦਰ ਉਤਸ਼ਾਹ ਸੀ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਅਸੀ ਅਪਣੀ ਪੂਰੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਈ। ਘਰੋਂ ਚਲਣ ਲਗਿਆਂ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬਿਹਾਰ ਸੜਕ ਰਾਹੀਂ ਇਕੱਲੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਵਰਜਿਆ, ਕਿ ਉਸ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਖ਼ਰਾਬ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਅਸੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸੀ।
Paonta Sahib
ਪੰਜਾਬ, ਹਰਿਆਣੇ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਵੀ ਕੁੱਝ ਖ਼ਰਾਬ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀ ਉੱਤਰਾਖੰਡ ਵਲੋਂ ਅਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਪਹਿਲਾਂ ਪਾਉਂਟਾ ਸਾਹਿਬ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਫਿਰ ਹਰਿਦੁਆਰ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਸ਼ੀਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਜਿਮ ਕੋਰਬੈਟ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪਾਰਕ ਨੇੜੇ ਬੜੇ ਹੀ ਹਰਿਆਲੀ ਭਰੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿਚ ਰਾਤ ਠਹਿਰੇ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਜਿਮ ਕੋਰਬੈਟ ਜਾਣ ਦਾ ਇਛੁਕ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਤਿੰਨ-ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਬੁਕਿੰਗ ਕਰਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
Jim Corbett National Park
ਜਿਸ ਹੋਟਲ ਅਸੀ ਠਹਿਰੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸੱਤ ਕੁ ਵਜੇ ਇਕ ਕਰਮਚਾਰੀ ਕਹਿਣ ਲਗਾ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀ ਨਾਈਟ ਸਫ਼ਾਰੀ ਦੇ ਇਛੁਕ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਅੱਠ ਕੁ ਵਜੇ ਅਸੀ ਇਕ ਖੁਲ੍ਹੀ ਜਿਪਸੀ ਵਿਚ ਬਾਹਰੀ ਜੰਗਲੀ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਚਲੇ ਗਏ। ਦਸ ਕੁ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਅੱਗੇ ਜੰਗਲ ਵਧਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਇਕ ਬਹੁਤ ਖੁਲ੍ਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ, ਜਿਥੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਜੀਪਾਂ, ਕਾਰਾਂ ਖੜੀਆਂ ਸਨ।
ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਅਪਣੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਹਮਣੇ ਹਿਰਨਾਂ ਦਾ ਝੁੰਡ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਹਿਰਨ ਆਸਪਾਸ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਕਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਘੋਰ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਅਤੇ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਦੀ ਟਿਮਟਿਮਾਹਟ ਅਤੇ ਹਿਰਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚਮਕੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਵਾਤਾਵਰਣ ਰਹੱਸਮਈ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਏਨੇ ਜੁਗਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸੀ। ਦੂਰੋਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਦਹਾੜਨ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣਾਈ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀ ਹੋਟਲ ਵਾਪਸੀ ਕੀਤੀ।
Nanded Sahib
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਤੇ ਬਾਹਰ ਮੁਖ ਸੜਕ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਸੜਕ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਹਾਥੀ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਸੀ ਅਪਣੀ ਅਗਲੀ ਯਾਤਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਨੀਲ ਗਾਂ ਆਮ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਕਾਰ ਨਾਲ ਜੰਗਲ ਤੋਂ ਭਜਦੀ ਨੀਲ ਗਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਈ। ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਡਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਡਰਦੀ ਅੱਗੇ ਭੱਜ ਗਈ। ਅਸੀ ਏਨੀ ਨੇੜਿਉਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਰਾਮਪੁਰ, ਬਰੇਲੀ, ਸ਼ਾਹਜਹਾਂਪੁਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸੀਤਾਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਸੀਤਾਪੁਰ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਲਖਨਊ ਦੀ ਸੜਕ ਕਾਫ਼ੀ ਚੌੜੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਆਸਪਾਸ ਕਾਫ਼ੀ ਹਰਿਆਵਲ ਵਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ।
ਰਾਤ ਵੇਲੇ ਅਸੀ ਲਖਨਊ ਪਹੁੰਚੇ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਲਖਨਊ ਦੇ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਰੌਣਕ ਸੀ। ਮੁੱਖ ਬਜ਼ਾਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵੇਖਣਯੋਗ ਸੀ। ਖ਼ੂਸਸੂਰਤ ਰੰਗ-ਬਰੰਗੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਨਾਲ ਹਰ ਪਾਸੇ ਮਾਹੌਲ ਖ਼ੁਸ਼ਨੁਮਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਆਲੂ ਦੇ ਪਰਾਂਠੇ ਹਰ ਥਾਂ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਖਨਊ ਵਿਚ ਕਬਾਬ ਪਰਾਂਠਾ, ਸੀਖ ਕਬਾਬ, ਬਿਰਿਆਨੀ ਥਾਂ ਥਾਂ ਮਿਲਦੇ ਹਨ।
Varanasi
ਇਥੇ ਰਾਤ ਠਹਿਰੇ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਇਥੋਂ ਜਲਦੀ ਚਲ ਪਏ। ਪਹਿਲਾਂ ਰਾਏਬਰੇਲੀ ਅਤੇ ਅੱਗੋਂ ਅਲਾਹਾਬਾਦ ਤੋਂ ਕੋਈ ਦਸ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਾਈਪਾਸ ਜੋ ਕਿ ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਈਵੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਰਾਹ ਤੇ ਪੈ ਗਏ। ਇਸ ਸੜਕ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੀ। ਕਈ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਥਕਾਵਟ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਸੜਕ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਅਤੇ ਮਨਮੋਹਕ ਨਜ਼ਾਰੇ ਵੇਖਦਿਆਂ ਦੁਪਹਿਰ ਤਕ ਅਸੀ ਵਾਰਾਣਸੀ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।
ਵਾਰਾਣਸੀ ਧਾਰਮਿਕ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਪੱਖੋਂ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪਵਿਤਰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੈ। ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਗੰਗਾ ਦਾ ਵਾਸ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਵੀ ਇਸ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਵੜਦਿਆਂ ਸਾਰ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਕਿ ਹੁਣ ਤਕ ਵੀ ਇਥੋਂ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਬਹੁਤ ਚੌੜੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਲਾਲ ਇਟਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹਨ।
Patna Sahib Gurudwara
ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਲੁਕ ਵਾਲੀ ਪੱਕੀ ਸੜਕ ਬਣ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੁਪਹਿਰ ਸਮੇਂ ਕਾਫ਼ੀ ਭੀੜ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਜਾਮ ਲਗਿਆ ਸੀ। ਵਾਰਾਣਸੀ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲਗਿਆਂ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਲੱਗਾ। ਵਾਰਾਣਸੀ ਤੋਂ ਗਾਜ਼ੀਪੁਰ ਬਕਸਰ ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਰਾਹ। ਬਕਸਰ ਤੇ ਪਟਨਾ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕਈ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਪਿੰਡ, ਕਸਬੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਮੁੱਖ ਸੜਕ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਸਪੀਡ ਬਰੇਕਰ ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਸਨ।
ਸੋ ਕਈ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤਕ ਉਛਲਦਿਆਂ ਉਛਲਦਿਆਂ ਹੀ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕੀਤਾ। ਸੜਕ ਦੀ ਚੌੜਾਈ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਹਰ ਪਿੰਡ, ਕਸਬੇ ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਹਰੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਮੱਛੀ ਮਾਰਕੀਟ ਆਮ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੀ। ਬਿਹਾਰੀ ਲੋਕ ਹਰੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਖ਼ੂਬ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਅਰਾਹ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਜਿਹੜੀ ਵੱਡੀ ਨਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਉਸ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੁਲ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਉਪਰੋਂ ਇਕ ਵਾਰ ਇਕ ਪਾਸੇ ਦੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਹੀ ਨਿਕਲ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ।
Langar
ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਇਥੇ ਕਈ ਕਈ ਘੰਟੇ ਜਾਮ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਸੀ ਵੀ ਇਸ ਜਾਮ ਵਿਚ ਫੱਸ ਗਏ ਅਤੇ ਅਪਣੀ ਵਾਰੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਦੂਰੋਂ ਇਕ ਛੋਟਾ ਲੜਕਾ ਬਾਲਟੀ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਵੇਚਦਾ ਸਾਡੇ ਵਲ ਆਇਆ। ਉਸ ਦੀ ਬਾਲਟੀ ਵਿਚ 'ਪੁੰਗਰੇ ਛੋਲੇ' ਸਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ 'ਅੰਕੁਰਿਤ ਚਨੇ' ਦਾ ਹੋਕਾ ਲਾ ਕੇ ਵੇਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਪੁੰਗਰੇ ਛੋਲੇ ਲਏ ਅਤੇ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸਾਡੀ ਨਦੀ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆ ਗਈ। ਮਸਾਲੇਦਾਰ ਚਣੇ ਖਾਂਦਿਆਂ ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਅਸੀ ਪਟਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਬਾਰੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਕਰਨ ਸਿੱਧੇ ਮੁੱਖ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਸ੍ਰੀ ਪਟਨਾ ਸਾਹਿਬ ਪਹੁੰਚੇ।
ਇਥੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੋ ਗਿਆ। ਕੁੱਝ ਘੰਟੇ ਅਰਾਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਵੇਰੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਤਖ਼ਤ ਸ੍ਰੀ ਪਟਨਾ ਸਾਹਿਬ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਚਲ ਪਏ। ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦੇ ਹਾਲ ਅੰਦਰ ਜਿਥੇ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਸ ਥਾਂ ਤੋਂ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਦੀ ਖੂਹੀ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਖੂਹੀ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਪਾਣੀ ਭਰਦੇ ਸਨ।
Pinny Prasad
ਹੁਣ ਇਸ ਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਪਵਿੱਤਰ ਥਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਦਾ ਸੁਭਾਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬੈਠੇ ਕੀਰਤਨ ਸੁਣਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਅਪਣਾ ਪਿੰਨੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਲੈ ਕੇ ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਵਲ ਚਲ ਪਏ। ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਲੰਗਰ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਬੰਧ ਸੀ। ਇਥੇ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦੀ ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਕੁੱਝ ਦੁਕਾਨਾਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਜਿਥੋਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਵਜੋਂ ਸਮਾਨ ਖ਼ਰੀਦਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਮੁੱਖ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਾਕੀ ਗੁਰਦਵਾਰਿਆਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਚਲ ਪਏ।
ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਹਨ, ਸਾਰੇ ਇਸ ਮੁੱਖ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹਨ। ਸੱਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਗਨ ਘਾਟ, ਜਿਸ ਥਾਂ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸੋਨੇ ਦੇ ਕੰਗਨ ਗੰਗਾ ਵਿਚ ਸੁੱਟੇ ਸਨ। ਇਹ ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਪਹਿਲਾਂ ਗੰਗਾ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਗੰਗਾ ਕੋਈ 500 ਮੀਟਰ ਹੋਰ ਦੂਰ ਚਲੀ ਗਈ ਹੈ। ਕੰਗਨ ਘਾਟ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਗੰਗਾ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਸਬੂਤ ਦਿੰਦਆਂ ਹਨ, ਕਿ ਕਦੇ ਗੰਗਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੂਹ ਕੇ ਲੰਘਦੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਪੱਧਰ ਕਾਫ਼ੀ ਘੱਟ ਗਿਆ ਹੈ।
Gurdwara Bal Leela
ਅਸੀ ਪੈਦਲ ਹੀ ਰੇਤਲੇ ਇਲਾਕੇ ਤੋਂ ਹੋ ਕੇ ਗੰਗਾ ਤੱਟ ਤਕ ਗਏ। ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕਈ ਗ਼ਰੀਬ ਝੁੱਗੀਆਂ ਬਣਾ ਕੇ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਥੇ ਅਜੇ ਵੀ ਗੰਗਾ ਦੀ ਸੈਰ ਲਈ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਲੱਕੜ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਮੋਟਰ ਨਾਲ ਚਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਸੀ ਵੀ ਬੜੇ ਚਾਅ ਨਾਲ ਮੋਟਰ ਵਾਲੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਗੰਗਾ ਦੀ ਸੈਰ ਕੀਤੀ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਿਲਕਸ਼ ਸੀ ਗੰਗਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ। ਇਸ ਸੈਰ ਨਾਲ ਫਿਰ ਤੋਂ ਤਰੋ ਤਾਜ਼ਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਗੰਗਾ ਦੀ ਨਜ਼ਾਰੇਦਾਰ ਸੈਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀ ਵਾਪਸ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਾਲੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਆ ਗਏ।
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 'ਬਾਲ ਲੀਲਾ' ਗੁਰਦਵਾਰੇ 'ਚ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਪਹੁੰਚੇ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਅਪਣੀ ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ ਵੇਲੇ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਦੇ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਸਾਰੇ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਮੁੱਖ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੀ ਸਥਿਤ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 'ਗੁਰੂ ਕਾ ਬਾਗ਼' ਗਏ ਤੇ ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਹੀ ਗੁਰਦਵਾਰਿਆਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਲਏ। ਸਾਰੇ ਗੁਰਦਵਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਵਸਤਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਅਹਿਤਿਆਤ ਨਾਲ ਸੰਜੋ ਕੇ ਰਖੀਆਂ ਹਨ (ਜਿਵੇਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਜੁੱਤੀਆਂ ਦੇ ਜੋੜੇ, ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਦੀ ਚੱਕੀ ਆਦਿ)।
bihar kachori
ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਪਟਨਾ ਸਾਹਿਬ ਘੁੰਮਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀਆਂ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਇਹ ਸੱਭ ਕੁਝ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਉਥੇ ਹੋਣ ਦਾ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦਆਂ ਰਹੀਆਂ। ਇਹ ਇਕ ਵਖਰੀ ਹੀ ਸੁਖਦ ਸ਼ਰਧਾਵਾਨ ਭਾਵਨਾ ਸੀ। ਘੁੰਮਦੇ ਘੁੰਮਦੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਭੁੱਖ ਲਗਣ ਲੱਗੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਹੋਟਲ ਜਾ ਕੇ ਖਾਣਾ ਖਾਵਾਂਗੇ।
ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿਉਂ ਨਾ ਪਟਨਾ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਚੋਰੀਆਂ ਦਾ ਸੁਆਦ ਲਿਆ ਜਾਵੇ। ਬਿਹਾਰ ਦੀਆਂ ਕਰਾਰੀਆਂ ਕਚੌਰੀਆਂ, ਹਰੇ ਛੋਲੀਏ-ਆਲੂ ਦੀ ਸਬਜ਼ੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਤਿੱਖੀ ਚਟਪਟੀ ਚਟਣੀ, ਬਸ ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਆ ਗਿਆ। ਸਚਮੁਚ ਹੀ ਲਾਜਵਾਬ ਸੁਆਦ ਸੀ। ਇਹ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਵੀ ਪਾਣੀ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ, ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ ਜਦੋਂ ਵੀ ਪਟਨਾ ਗਏ ਜ਼ਰੂਰ ਇਸ ਦਾ ਲੁਤਫ਼ ਉਠਾ ਲੈਣਾ। (ਚਲਦਾ)
ਸੰਪਰਕ : 85568-45266, ਅੰਦਲੀਬ ਕੌਰ
