ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕੇਸ 1891 'ਚ ਇਕ ਬੰਗਾਲੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਿਰੁਧ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪੱਤਰਕਾਰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਚੰਦਰ ਬੋਸ ਨੂੰ ਫੜਨ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ....
ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕੇਸ 1891 'ਚ ਇਕ ਬੰਗਾਲੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਵਿਰੁਧ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪੱਤਰਕਾਰ ਜੋਗਿੰਦਰ ਚੰਦਰ ਬੋਸ ਨੂੰ ਫੜਨ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਕਸਾਉਣ ਵਿਰੁਧ ਇਕ ਕਾਨੂੰਨ ਸਿਰਜਿਆ ਸੀ। ਲੋਕਮਾਨਿਆ ਤਿਲਕ ਵਿਰੁਧ ਵੀ ਇਹ ਕੇਸ ਦਰਜ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਸ਼ੀਸ਼ ਤ੍ਰਿਵੇਦੀ ਉਤੇ ਯੂ.ਪੀ.ਏ.-2 ਸਰਕਾਰ ਵੇਲੇ ਇਹੀ 124-ਏ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਦਰਜ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ ਵਿਚ ਯੂ.ਪੀ.ਏ. ਵਲੋਂ 9000 ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਕਾਰੀਆਂ ਵਿਰੁਧ ਇਹੀ ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਕਾਨੂੰਨ ਇਸਤੇਮਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਪਲਾਂਟ ਵਿਰੁਧ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। 2014 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਐਨ.ਡੀ.ਏ. ਨੇ ਇਸ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਖੁਲ੍ਹ ਕੇ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਕੇ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਅਤੇ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ 'ਵਰਸਟੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਬੰਦ ਕਰਨ ਲਈ।
ਪਰ ਹੁਣੇ ਪਿਛੇ ਜਹੇ ਤਕ ਕਿਸੇ ਨੇ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਣ ਵਾਸਤੇ 49 ਹਸਤੀਆਂ ਵਿਰੁਧ ਇਸ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਇਕ ਚੀਫ਼ ਜੁਡੀਸ਼ੀਅਲ ਮੈਜਿਸਟ੍ਰੇਟ ਨੇ ਇਸ ਚਿੱਠੀ ਤੋਂ ਖ਼ਫ਼ਾ ਭਾਜਪਾ ਆਗੂ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਅਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਕੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਉਤੇ ਰਾਜ ਵਿਚ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਣ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਕਰਾਰ ਦਿਤਾ, ਇਹ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਇਕ ਹਿੱਸੇ ਵਾਸਤੇ ਹੈ ਬਲਕਿ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਚਿੰਤਾ ਭਾਜਪਾ ਵਾਸਤੇ ਹੈ।
ਇਨ੍ਹਾਂ 49 ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਭੀੜ ਵਲੋਂ ਕਤਲ ਦੀਆਂ ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜੈ ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ ਦਾ ਨਾਹਰਾ ਇਕ ਜੰਗੀ ਯਲਗਾਰ ਵਿਚ ਬਦਲਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਤਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਪਰ ਮੋਹਨ ਭਾਗਵਤ ਨੇ ਬਿਆਨ ਦਿਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭੀੜ ਵਲੋਂ, ਕਤਲ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਸਾਹ ਵਿਚ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੀ ਵੀ ਦਿਤੀ ਹੈ, ਨਾਲੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਤਟ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਕਰ ਦਿਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਸਲ ਸਮੱਸਿਆ ਜਿਸ 'ਚੋਂ ਦੇਸ਼ਧ੍ਰੋਹ ਦੇ ਪਰਚੇ ਦਰਜ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸਰਕਾਰ, ਆਰ.ਐਸ.ਐਸ. ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼, ਅੱਜ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ 13ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿਚ ਜੀਅ ਰਹੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਉਤੇ ਹਮਲਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ ਸਨ ਸਮਝਦੇ। ਸਰਹੱਦਾਂ ਨੂੰ ਤਾਕਤਵਰ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਅੱਜ ਖ਼ਤਰਾ ਕਿਥੋਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਯੂ.ਪੀ.ਏ. ਨੇ ਜਦੋਂ 124-ਏ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਅਸੀਮ ਤ੍ਰਿਵੇਦੀ ਵਿਰੁਧ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੀਡੀਆ, ਬਲਕਿ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੀਡੀਆ ਵਲੋਂ ਘੇਰੀ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਕੁਚਲ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਆਈ ਤਾਂ ਯੂ.ਪੀ.ਏ. ਤੋਂ ਵਖਰੇ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਲੈ ਕੇ ਸੀ ਪਰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਾਕਮਾਂ ਵਰਗੇ ਤਰੀਕੇ ਅਪਣਾ ਰਹੀ ਹੈ ਜੋ ਕਦੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਅਪਣਾਏ ਸਨ।
ਜਿੰਨੀ 124-ਏ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਐਨ.ਡੀ.ਏ. ਦੇ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ ਹੋਈ, ਉਸ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਦਕਾ ਉਹ 49 ਬੁੱਧੀਜੀਵੀਆਂ, ਲੇਖਕਾਂ, ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਸਤੀਆਂ ਵੀ ਲੋਕਮਾਨਿਆ ਤਿਲਕ ਨਾਲ ਕਟਹਿਰੇ ਵਿਚ ਖੜੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਰੁਤਬਾ ਉੱਚਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਅੱਜ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਖ਼ੌਫ਼ ਵਿਚ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਹਰ ਛੋਟੀ-ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਉਤੇ ਤਾਂ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਚਿੱਠੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖੀ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਅਪਣੇ ਪਾਰਟੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਡਾਂਟ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਹ ਤਾਂ ਆਖ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਣਾ ਗੁਨਾਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ 49 ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਗ਼ਲਤ ਸਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਚੁੱਪੀ ਦਾ ਉਪਯੋਗ ਕਰਨਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਨਾਲ ਇਹੀ ਸਾਬਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਮਾਨਤਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ 70 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਹਾਕਮਾਂ ਅੰਦਰ ਏਨੀ 'ਸਾਹਬੀ' ਜਾਂ ਨਵਾਬੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠੇ ਹਨ, ਹੁਣ ਐਨ.ਡੀ.ਏ. ਹਾਕਮ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹਾਕਮ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਵੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। -ਨਿਮਰਤ ਕੌਰ