ਪ੍ਰਤਾਪਗੜ: ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਫਾਈ ਦੀ ਅਲਖ ਜਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਮਿਤਾਭ ਬੱਚਨ ਦੇ ਜੱਦੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੀ ਪਖਾਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ - ਪੁਰਸ਼ ਪਖਾਨੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਯੂਪੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤਾਪਗੜ ਜਨਪਦ ਦਾ ਬਾਬੂਪੱਟੀ ਪਿੰਡ ਅਮਿਤਾਭ ਦਾ ਜੱਦੀ ਪਿੰਡ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਗੰਦਗੀ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜੀਣਾ ਮੁਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਸ਼ੌਚਾਲਏ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਪਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।
218 ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਪਿੰਡ 'ਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇੱਕ ਵੀ ਪਖਾਨੇ
ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ - ਪਿੰਡ 'ਚ ਕੁੱਲ 218 ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਪਖਾਨੇ ਬਨਵਾਉਣ ਦੀ ਅਰਜੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਸਵੱਛ ਭਾਰਤ ਮਿਸ਼ਨ ਦੀ ਟੀਮ ਦੇ ਸਰਵੇ ਵਿੱਚ ਕੁਲ 48 ਪਖਾਨੇ ਮੰਜੂਰ ਹੋਏ। ਇਸਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਅੱਜ ਤੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੀ ਪਖਾਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਵਾਇਆ ਜਾ ਸਕਿਆ ਹੈ।
ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਉਪੇਕਸ਼ਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੈ ਪਿੰਡ
ਇਹ ਪਿੰਡ ਭਲੇ ਹੀ ਸਦੀ ਦੇ ਅਮਿਤਾਭ ਬੱਚਨ ਅਤੇ ਹਰੀਵੰਸ਼ ਰਾਏ ਬੱਚਨ ਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਬੁਨਿਆਦੀ ਜਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਮੀਂਹ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਸੜਕਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਇੰਨੀ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ 'ਤੇ ਚੱਲਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੌਚ ਲਈ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਛੇਤੀ ਹੋਵੇਗਾ ਖੁੱਲੇ ਵਿੱਚ ਪਖਾਨੇ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਪਿੰਡ
ਡੀਐਮ ਪ੍ਰਤਾਪਗੜ ਸ਼ੰਭੂ ਕੁਮਾਰ ਦੱਸਿਆ - ਪੂਰੇ ਜਨਪਦ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭਗ 500 ਪਿੰਡ ਖੁੱਲੇ ਵਿੱਚ ਪਖਾਨੇ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਓਡੀਐਫ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਛੇਤੀ ਹੀ ਬਾਬੂ ਪੱਟੀ ਨੂੰ ਵੀ ਖੁੱਲੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੌਚ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਿੰਡ ਸਾਰੇ ਪਾਤਰ ਜਰੂਰਤਮੰਦਾਂ ਨੂੰ ਪਖਾਨੇ ਉਪਲੱਬਧ ਕਰਵਾਏ ਜਾਣਗੇ।
ਅਮਿਤਾਭ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਗਏ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ
ਬਿੱਗ ਬੀ ਦੇ ਦਾਦੇ ਸਵ. ਲਾਲਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਨਰਾਇਣ ਸ਼੍ਰੀਵਾਸਤਵ ਇੱਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲਾਲਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਨਰਾਇਣ ਦੇ ਕੋਈ ਔਲਾਦ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਪੰਡਤ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਪਾਅ ਦੱਸਿਆ। ਪੰਡਿਤ ਨੇ ਸੁਰਸਤੀ ਦੇਵੀ ਅਤੇ ਲਾਲਾ ਪ੍ਰਤਾਪ ਨੂੰ 3 ਭਾਂਡੇ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਕਿਹਾ - ਇਸਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ਜਾਓ, ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਉਥੇ ਹੀ ਰੁੱਕ ਜਾਣਾ। ਉਥੇ ਹੀ ਘਰ ਬਣਾ ਕੇ ਹਰੀਵੰਸ਼ ਪੁਰਾਣ ਸੁਣੋਗੇ ਤਾਂ ਔਲਾਦ ਸੁਖ ਮਿਲੇਗਾ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਭਾਂਡੇ ਲੈ ਕੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਪੈਦਲ ਚੱਲੇ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਕਰੀਬ 54 ਕਿਮੀ ਦੂਰ ਇਲਾਹਾਬਾਦ ਦੇ ਚੱਕ ਜੀਰਾਂ ਰੋਡ ਪੁੱਜੇ ਅਤੇ ਰੁੱਕ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਘਰ ਬਣਵਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਪਤਨੀ ਸੁਰਸਤੀ ਦੇਵੀ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ।
ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਯਾ ਬੱਚਨ ਨੇ ਲਿਆ ਸੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਜਿੰਮਾ
ਸਾਲ 2006 'ਚ ਜਯਾ ਬੱਚਨ ਬਾਬੂ ਪੱਟੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਗਈ ਸੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਗਰਾਮੀਣ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੂੰਹ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਸਨਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਜਯਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਾਜਵਾਦੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਆਗੂ ਅਮਰ ਸਿੰਘ ਵੀ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਨਾਲ ਹੀ ਸਹੁਰਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸਿੱਦ ਕਵੀ ਹਰੀਵੰਸ਼ ਰਾਏ ਬੱਚਨ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਇੱਕ ਲਾਈਬ੍ਰੇਰੀ ਦੀ ਸੁਗਾਤ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕਦੇ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਰਾਮਕੁਮਾਰ ਸ਼੍ਰੀਵਾਸਤਵ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲਾਈਬ੍ਰੇਰੀ ਬੰਨ ਗਈ ਪਰ ਉਸ 'ਚ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਹੀਂ ਆਈਆਂ।