ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀਆਂ ਕਈ ਘਟਨਾਵਾਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ , ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ। ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਇੱਕ ਘਟਨਾ 13 ਅਕਤੂਬਰ 1972 ਨੂੰ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਰੂਗਵੇ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਕ੍ਰਿਸਟੀਅਨ ਕਲੱਬ ਦੀ ਰਗਬੀ ਟੀਮ ਚਿਲੀ ਦੇ ਸੈਂਟਿਆਗੋ ਵਿੱਚ ਮੈਚ ਖੇਡਣ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਮੌਸਮ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਪਲੈਨ ਕਰੈਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ।
ਪਲੈਨ ਵਿੱਚ 45 ਲੋਕ ਸਵਾਰ ਸਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ 12 ਦੀ ਮੌਤ ਪਲੈਨ ਕਰੈਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਹੋਰ 17 ਲੋਕ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦਮ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਲੋਕ ਬਚੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭੈੜਾ ਵਕਤ ਦੇਖਣਾ ਪਿਆ।
ਬਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਖਾਣ ਦੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਛੋਟੇ - ਛੋਟੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਲਿਆ ਤਾਂਕਿ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਨ ਤੱਕ ਚੱਲ ਸਕੇ। ਪਾਣੀ ਦੀ ਕਮੀ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਲੈਨ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਮੈਟਲ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਨੂੰ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਕਿ ਧੁੱਪ 'ਚ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਗਰਮ ਹੋ ਸਕੇ। ਫਿਰ ਉਸ ਉੱਤੇ ਬਰਫ ਪਿਘਲਾ ਕੇ ਪਾਣੀ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮੁਸੀਬਤ ਤਾਂ ਤੱਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਖਾਣਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਾ ਹੋਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਬਚੇ ਡਾ. ਰੋਬਟਰੇ ਕਾਨੇਸਾ ਨੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਸੀ, ‘ਮੈਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਰਹਿਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦੋਸਤ ਦਾ ਮਾਸ ਖਾਣਾ ਪਿਆ। ’ ਹਾਦਸੇ ਦੇ ਪੀੜਿਤਾ ਨੂੰ - 30 ਡਿਗਰੀ ਸੀਲਸੀਅਸ ਵਿੱਚ 72 ਦਿਨ ਗੁਜਾਰਨੇ ਪਏ।
ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ 60 ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਕੋਈ ਉਂਮੀਦ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਜਿਹੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੈਂਡੋ ਪੈਰੇਡੋ ਅਤੇ ਰਾਬਟਰੇ ਕੇਨੇਸਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਪਏ - ਪਏ ਮਰਨ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਮਦਦ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਉੱਤੇ ਨਿਕਲਨਾ ਠੀਕ ਸਮਝਿਆ।
ਸਰੀਰਕ ਰੂਪ ਤੋਂ ਕਮਜੋਰ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਦੋਵਾਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੇ ਬਰਫ ਉੱਤੇ ਟਰੈਕਿੰਗ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਤਮਾਮ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਐਂਡੀਜ਼ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਚਿਲੀ ਦੇ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਰੇਸਕਿਊ ਟੀਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਲੋਕੇਸ਼ਨ ਦੱਸੀ । ਇਸਦੇ ਚਲਦੇ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਬਚੇ 16 ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ 23 ਦਸੰਬਰ 1972 ਵਿੱਚ ਬਚਾਇਆ ਜਾ ਸਕਿਆ।
ਇਸ ਭਿਆਨਕ ਘਟਨਾ ਉੱਤੇ ਪਿਅਰਸ ਪਾਲ ਰੀਡ ਨੇ 1974 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ‘ਅਲਾਈਵ’ ਲਿਖੀ ਸੀ , ਜਿਸ ਉੱਤੇ 1993 ਵਿੱਚ ਫ੍ਰੈਂਕ ਮਾਰਸ਼ਲ ਨੇ ਫਿਲਮ ਵੀ ਬਣਾਈ ਸੀ।