ਮੌਤ ਦਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ: ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਫਿਰ ਵੀ ਨਾ ਤਾਂ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹੂਲਤ

ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਵੇਅ ਨੇ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨਾ ਆਸਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਪਰ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ, ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਅਤੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਇਹ ਮੌਤ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੁਰੂਕਸ਼ੇਤਰ-ਨਾਰਨੌਲ ਐਕਸਪ੍ਰੈੱਸਵੇਅ (NH-152D) ਅਤੇ ਕੁੰਡਲੀ-ਮਾਨੇਸਰ-ਪਲਵਲ (KMP) ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ 'ਤੇ ਇਕੱਲੇ ਇਕ ਸਾਲ ਵਿਚ 50 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੌਤਾਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। 41 ਤੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੋ ਗਏ। 

ਇੱਕ ਮੀਡੀਆ ਰਿਪੋਰਟ ਮੁਤਾਬਕ ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਅਤੇ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹੂਲਤਾਂ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਉਹ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹਨ। ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੱਕ ਨਿਕਾਸ ਅਤੇ ਦਾਖਲਾ ਪੁਆਇੰਟ 15-20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਹੈ। ਹਾਦਸੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮੌਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। NH-152D 'ਤੇ 6 ਟਰਾਮਾ ਸੈਂਟਰ, ਇਕ ਕਾਲ 'ਤੇ ਐਂਬੂਲੈਂਸ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ 8 ਮਹੀਨੇ ਬੀਤ ਜਾਣ 'ਤੇ ਵੀ ਇਹ ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ।

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ 4 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਕੇਐਮਪੀ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਵੇਅ ’ਤੇ ਪਾਰਕਿੰਗ, ਪੈਟਰੋਲ ਅਤੇ ਸੀਐਨਜੀ ਪੰਪ, ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ, ਟਾਇਲਟ ਅਤੇ ਮਕੈਨਿਕ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਨਾਜਾਇਜ਼ ਕਟੌਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਰੇਲਿੰਗ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਪੁਲਿਸ ਵੀ ਗਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ। 

ਕੁਰੂਕਸ਼ੇਤਰ ਵਿੱਚ ਗੰਗੇੜੀ ਨੇੜੇ ਹਿਸਾਰ-ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਮਾਰਗ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਵਾਲੀ 227 ਕਿ.ਮੀ. ਲੰਬਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ 8 ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਰਨੌਲ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ। ਅਗਸਤ 2022 'ਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਐਕਸਪ੍ਰੈੱਸ ਵੇਅ 'ਤੇ ਕਾਰ 'ਤੇ ਲਗਭਗ ਡੇਢ ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਟੋਲ ਵਸੂਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਵੇਅ 'ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਹਾਦਸੇ ਵਾਪਰ ਰਹੇ ਹਨ ਪਰ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ 8 ਮਹੀਨੇ ਬੀਤ ਜਾਣ 'ਤੇ ਵੀ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹੂਲਤ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੈ। ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਵੇਅ 'ਤੇ ਛੇ ਟਰਾਮਾ ਸੈਂਟਰ ਬਣਾਏ ਗਏ ਹਨ, ਪਰ ਇੱਕ ਵੀ ਚਾਲੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਤਾਲੇ ਲਟਕਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕੰਮ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਯਾਨੀ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦੁਰਘਟਨਾ 'ਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਨੇੜੇ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ 'ਚ ਲਿਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਲੋਕ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਨਵੰਬਰ 2018 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ 135.6 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਲੰਬੇ ਕੁੰਡਲੀ-ਮਾਨੇਸਰ-ਪਲਵਲ (KMP) ਐਕਸਪ੍ਰੈਸਵੇਅ 'ਤੇ ਕਾਰ ਦਾ ਟੋਲ 1.61 ਰੁਪਏ ਹੈ। ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਚਾਰਜ ਵਸੂਲਿਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ 4 ਸਾਲ ਬੀਤ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਹਰ 20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ 'ਤੇ  ਐਂਬੂਲੈਂਸ, ਪੁਲਿਸ ਗਸ਼ਤ ਵਾਹਨ ਅਤੇ ਕਰੇਨ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਾਅਦੇ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਜਾਮਾ ਨਹੀਂ ਪਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਆਰਾਮ ਅਤੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਖੇਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਪਖਾਨੇ ਵੀ ਕਿਧਰੇ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪੈਟਰੋਲ-ਡੀਜ਼ਲ ਜਾਂ ਸੀਐਨਜੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ 'ਤੇ ਲੋਕ ਧੱਕਾ ਲਗਾਉਂਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਕਾਰ ਪੰਕਚਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਕੋਈ ਨੁਕਸ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਕੈਨਿਕ ਜਾਂ ਕਰੇਨ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਹੈ।