ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਸੀ- ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਪਿਤਾ

ਉਸ ਨੇ ਦੂਸਰੀ ਕਲਾਸ ਤੋਂ ਸਾਈਕਲ ’ਤੇ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ, ਬੱਚੇ ਨੇ 12ਵੀਂ ਤਕ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾਇਆ। ਰੋਜ਼ 24 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ, ਫਿਰ 24 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਟਿਊਸ਼ਨ। ਇਸ ਬੱਚੇ ਦਾ ਕਣ-ਕਣ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੈਸਿਆਂ ਪੱਖੋਂ ਅਸੀਂ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ’ਚ ਮੈਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਇਥੋਂ ਤਕ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ,  ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਕਦੇ ਪੂਰਾ ਜੇਬ ਖਰਚਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕਾਲਜ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਆਈਲੈਟਸ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਜੇਬ ਖਰਚ ਲਈ ਇਕ ਅੱਧਾ ਗੀਤ ਵੇਚ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਟਪਾਇਆ। ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤਕ ਵੀ ਇਸ ਬੱਚੇ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ’ਚ ਪਰਸ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੈਸੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਮੰਗਦਾ ਸੀ। ਜਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਸਾਡੇ ਹਿੱਸੇ ਆਈ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜਲਦੀ ਮੁਕ ਗਈ।

ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਤੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਏ ਬਿਨਾਂ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਗੱਡੀ ਦੀ ਸੀਟ ’ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰਨੀਆਂ, ਜਦੋਂ ਤਕ ਮਾਂ ਬੁੱਕਲ ’ਚ ਲੈ ਕੇ ਕੰਨ ’ਤੇ ਟਿੱਕਾ ਨਾ ਲਾਉਂਦੀ ਉਹ ਘਰੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ ਸ਼ੁਭਦੀਪ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬੇਟੇ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਪਰ ਯਕੀਨ ਕਰੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਸਬੰਧੀ ਇੱਕ ਵੀ ਫੋਨ ਜਾਂ ਕੋਈ ਕਾਲ ਨਹੀਂ ਆਈ।

ਮੂਸੇਵਾਲਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬੱਚਾ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਰੋਇਆ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਕਿਉਂ ਜੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? ਜੇ ਉਹ ਗਲਤ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਇਕੱਲੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਗੰਨਮੈਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਰੱਖਦਾ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ  ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦਾ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗਵਾ ਲਿਆ।  ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਜੇ ਸਿੱਧੂ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਕਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਅਗਲੇ 5-10 ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਸਿੱਧੂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖ ਸਕਾਂ।