ਕੋਮਾਂਤਰੀ ਬੇਟੀ ਦਿਵਸ, ਭਾਰਤ 'ਚ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਉਤੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰਨ ਦਾ ਇਕ ਦਿਹਾੜਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਨਾਕਿ ਫੋਕੀਆਂ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਨਾਲ ਸੁਰਖ਼ੀਆਂ ਵਿਚ ਆਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ। ਅਜਕਲ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿਚ ਬੋਲਣਾ ਇਕ ਫ਼ੈਸ਼ਨ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਲੋਹੜੀ ਮਨਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਭਿਆਨਕ ਬਲਾਤਕਾਰਾਂ ਮਗਰੋਂ ਲੋਕ ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਨਿਕਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਹੀ ਮੁੱਠੀ ਭਰ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਰਖਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਉਣ ਤੋਂ ਹਿਚਕਿਚਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ। ਅਸਲ ਵਿਚ ਜੇ ਭਾਰਤ ਨੇ ਕੁੱਝ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਵਲ ਪੁੱਟੇ ਵੀ ਹਨ ਤਾਂ ਪਿੱਛੇ ਵਲ ਉਸ ਤੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾਂ ਵੱਧ ਕਦਮ ਪੁੱਟੇ ਹਨ। ਕੁੜੀਆਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਜਾਣ ਦੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਧੀਆ ਹਨ, ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਵਖਰੇ ਪਖ਼ਾਨੇ ਬਣਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕੰਮਕਾਜ ਵਿਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ 27% ਔਰਤਾਂ ਹੀ ਭਾਰਤ ਦੀ ਕਮਾਊ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਜੇ ਔਰਤਾਂ ਬਰਾਬਰੀ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਣ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਕਮਾਊ ਆਬਾਦੀ ਵਿਚ 200 ਮਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕ ਜੁੜ ਜਾਣਗੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਵਖਰੀ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗੇਗੀ ਪਰ ਭਾਰਤੀ ਬਾਪ ਲਈ ਤਾਂ ਅਜੇ ਬੇਟੀ ਲਈ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਦਾ ਮੋਰਚਾ ਫ਼ਤਹਿ ਕਰਨਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ।ਔਰਤ ਦੇ ਵਜੂਦ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਤਕ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੇ ਵਜੂਦ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨਹੀਂ ਦਿਤੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਵਿਚ ਬਰਾਬਰੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ। ਬਾਲ ਵਿਆਹਾਂ ਵਿਚ ਕਮੀ ਆਈ ਹੈ ਪਰ ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਹੋ ਰਹੇ ਰਵਈਏ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲੀ ਨਹੀਂ ਆਈ। ਸੱਭ ਤੋਂ ਡਰਾਉਣਾ ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖ਼ਤਰਾ ਅਨਜਾਣ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਅਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ 'ਅਪਣੇ' ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਹੈ। ਅਸੀ ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਦੇਰ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ ਹੁੰਦੇ ਬਲਾਤਕਾਰਾਂ ਵਿਰੁਧ ਤਾਂ ਉਤਰ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਚਾਰ ਦੀਵਾਰੀ ਵਿਚ ਹੋ ਰਹੇ ਵੱਡੇ ਪਾਪਾਂ ਉਤੇ ਪਰਦਾ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।