'ਉੱਚਾ ਦਰ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦਾ' ਬਾਰੇ ਜ਼ਰਾ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਜਾਈਏ

ਹੁਣ ਤੋਂ ਤਕਰੀਰਾਂ ਤੇ ਤਾਰੀਫ਼ਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਤੇ ਸੱਦੇ ਗਏ ਮੈਂਬਰਾਂ, ਟਰੱਸਟੀਆਂ ਲਈ ਵਿਚਾਰਨ ਵਾਲਾ ਇਕ ਹੀ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋਇਆ ਕਰੇਗਾ ਕਿ 'ਉੱਚਾ ਦਰ' ਮੁਕੰਮਲ ਕਰ ਕੇ ਚਾਲੂ ਕਿਵੇਂ ਕਰੀਏ, ਕਿਸ ਨੂੰ ਕੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੌਂਪੀ ਜਾਏ ਤੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਿਵੇਂ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਈਏ? ਉਸਾਰੀ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਤਕ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿਚ ਟਰੱਸਟੀਆਂ ਤੇ ਗਵਰਨਿੰਗ ਕੌਂਸਲ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੇਵਲ ਉਹੀ ਸੱਜਣ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ ਕਰਨਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇ ਕੇ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਸੱਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਦਿਤਾ ਜਾਏਗਾ ਜਿਹੜੇ 'ਉੱਚਾ ਦਰ' ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਕਰ ਕੇ ਚਾਲੂ ਕਰਨ ਲਈ ਸਚਮੁਚ ਕੁੱਝ ਕਰ ਸਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਤੇ 'ਉੱਚਾ ਦਰ' ਲਈ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਰ ਜਾਂ ਕਰਵਾ ਸਕਣ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੋਣਗੇ।

ਇਹ ਅਜੂਬਾ ਅਮੀਰਾਂ, ਵਜ਼ੀਰਾਂ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ, ਸਰਕਾਰੀ ਤੇ ਪੁਜਾਰੀ ਜ਼ੁਲਮ ਤੇ ਜਬਰ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨਾਲ ਖ਼ਾਲੀ ਹੱਥ ਜੂਝ ਰਹੀ ਇਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੇ ਰਲ ਕੇ ਕੰਮ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅਖ਼ਬਾਰ ਤਾਂ ਛੇਤੀ ਹੀ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਬਿਨਾਂ ਤੇਲ ਦੇ, ਜਿਵੇਂ ਵੜੇ ਨਹੀਂ ਪੱਕ ਸਕਦੇ, ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਿਨਾਂ ਪੈਸਿਆਂ (ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ) ਦੇ, ਅਖ਼ਬਾਰ ਵੀ ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਚਲ ਸਕਦੀ।ਉਸ ਵੇਲੇ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈ ਕੇ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਨੇ ਐਲਾਨ ਕਰ ਦਿਤਾ, ''ਅਸੀ 60 ਕਰੋੜ ਦੀ ਲਾਗਤ ਵਾਲਾ 'ਉੱਚਾ ਦਰ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦਾ' ਵੀ ਬਣਾਵਾਂਗੇ। ਆਪ ਰਹੀਏ ਨਾ ਰਹੀਏ, ਅਖ਼ਬਾਰ ਰਹੇ ਨਾ ਰਹੇ, ਅਪਣਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਾ ਰਹੇ¸ਪਰ ਬਾਬੇ ਨਾਨਕ ਦੇ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਨੂੰ ਸਹੀ ਰੂਪ ਵਿਚ ਉਜਾਗਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ 60 ਕਰੋੜੀ ਅਜੂਬਾ ਬਣਾ ਕੇ ਰਹਾਂਗੇ - ਅਪਣੀ ਜਾਇਦਾਦ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਵਿਰਾਸਤ ਉਸਾਰਨ ਲਈ, ਜਿਸ ਦਾ ਇਕ ਪੈਸਾ ਵੀ ਆਪ ਨਹੀਂ ਲਵਾਂਗੇ, ਮਾਲਕੀ ਵੀ ਅਪਣੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਰੱਖਾਂਗੇ ਤੇ 100% ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਵੀ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਣ ਯੋਗ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦੇਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਸਰ ਕਰ ਵਿਖਾਵਾਂਗੇ।''
ਬਹੁਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਐਲਾਨ ਗੱਪ ਹੀ ਜਾਪਿਆ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵੀ ਮੰਝਧਾਰ ਵਿਚ ਫੱਸ ਕੇ ਡੱਕੋਡੋਲੇ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਵੀ ਬੰਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਉਹ 60 ਕਰੋੜ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਉਣਗੇ ਤੇ ਥੁੱਕਾਂ ਨਾਲ ਵੜੇ ਕਿਵੇਂ ਪਕਾ ਵਿਖਾਣਗੇ? ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੇ ਹੱਸ ਛਡਿਆ ਤੇ ਇਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ''ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਅਪਣਾ ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮਕਾਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਿਆ ਤੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਮਕਾਨ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਕੌਮ ਨੂੰ ਅਜੂਬਾ ਕਿਥੋਂ ਦੇ ਸਕੇਗਾ? ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੂਰਖ ਬਣਾ ਕੇ, ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਲਵੇਗਾ ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਭੱਜ ਜਾਏਗਾ।'' ਪਰ ਸਾਡੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਾਡੇ ਅੰਗ ਸੰਗ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀ ਅਪਣਾ ਕਿਹਾ ਜ਼ਰੂਰ ਸੱਚ ਸਾਬਤ ਕਰ ਵਿਖਾਵਾਂਗੇ। ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਅੱਧੇ ਖ਼ਰਚੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਜਾਂ ਅਸੀ ਕਰਾਂਗੇ (ਭਾਵੇਂ ਕਰਜ਼ਾ ਚੁਕ ਕੇ ਕਰੀਏ) ਤੇ ਅੱਧੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ, ਪਾਠਕਾਂ ਨੇ ਮੈਂਬਰਸ਼ਿਪ ਲੈ ਕੇ ਕਰਨਾ, ਅਪਣੇ ਜ਼ੁੰਮੇ ਲੈ ਲਿਆ। ਅਸੀ ਤਾਂ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਮੰਗ ਤੁੰਗ ਕੇ ਤੇ ਕਰਜ਼ਾ ਚੁੱਕ ਕੇ, ਅਪਣਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾ ਦਿਤਾ ਪਰ ਪਾਠਕ ਅਜੇ ਅਪਣੇ ਬਣਦੇ ਹਿੱਸੇ ਦੇ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵੱਧ ਸਕੇ। ਇਸੇ ਲਈ 'ਉੱਚਾ ਦਰ' ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਿਚ ਦੇਰੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।ਫਿਰ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਅਪੀਲਾਂ ਦਾ ਅਸਰ ਹੋਣਾ ਲਗਭਗ ਬੰਦ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਜਿੰਨੇ ਪਾਠਕ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਪੋਕਸਮੈਨ ਦੇ ਅਸਰ ਹੇਠ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਉਹ ਲੋਕ ਘੱਟ ਗਏ ਹਨ ਜੋ ਕੌਮ ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੇ ਪੱਗ ਰੱਖਣ ਲਈ 'ਮਾਇਆ ਦੀ ਵੱਡੀ ਕੁਰਬਾਨੀ' ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਾਇਆ ਚੀਜ਼ ਹੀ ਐਸੀ ਹੈ ਕਿ ਬੰਦਾ ਸਿਰ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਤਾਂ ਹੱਸ ਕੇ ਦੇ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮਾਇਆ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਹਰ ਹੀਲਾ, ਹਰ ਬਹਾਨਾ ਵਰਤਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਾਇਆ ਉਸ ਦੀ ਜੇਬ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਣੋਂ ਬੱਚ ਜਾਏ। ਮੈਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਹਿੰਦੇ ਦਰਜਨਾਂ ਅਜਿਹੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਜਿਹੜੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੀ ਕੇਵਲ 'ਸਪੋਕਸਮੈਨ' ਹੀ ਹਨ, 'ਉੱਚਾ ਦਰ' ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਪੈਸਾ ਦੇਣ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਬਹਾਨੇ ਸਟੇਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ, ਨਮੂਨਾ ਵੇਖ ਲਉ : ''ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਦੀ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਕਮੀ ਹੈ? ਸਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ 10-10 ਸਾਲ ਤਕ ਮੱਥਾ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕੋਈ ਗ਼ਰੀਬ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਅੰਦਰੋਂ ਚੰਗੇ ਮਾਲਦਾਰ ਬੰਦੇ ਹੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾ ਸਕਦੇ ਨੇ। ਤੁਸੀ ਅੱਜ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੋ ਤਾਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਪੈਸਾ ਲੈ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜੇ ਆਉਣਗੇ। ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਵਿਚਾਰੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੀ ਚੀਜ਼ ਹਨ? ਐਵੇਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਕਾਹਨੂੰ ਕਰਦੇ ਹੋ?''
ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਏਨਾ ਫ਼ਾਲਤੂ ਪੈਸਾ ਪਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਕੱਲੇ ਇਕੱਲੇ ਵੀ 'ਉੱਚਾ ਦਰ' ਉਸਾਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕੌਮੀ ਕਾਰਜ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਉਣ? ਹਾਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਕੋਈ ਵਪਾਰ ਦੀ ਤਜਵੀਜ਼ ਦੇ ਦਿਉ ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਪੈਸਾ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਝੱਟ ਕਹਿ ਦੇਣਗੇ, ''ਪੈਸੇ ਦੀ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਈ ਨਾ ਕਰੋ ਜੀ, ਜਿੰਨਾ ਪੈਸਾ ਆਖੋਗੇ, ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਢੇਰ ਲਾ ਦਿਆਂਗੇ।''