ਜਨਵਰੀ 1970 ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਜੇਜੀ ਪੁਲਿਸ ਕਪਤਾਨ ਨੇ ਏ.ਐਸ.ਆਈ. ਮੁੱਖ ਅਫ਼ਸਰ ਸੰਗਤ ਲਗਾ ਦਿਤਾ। ਅੱਪਰ ਕੋਰਸ ਤਾਂ ਪਾਸ ਸੀ, ਪਰ ਵੱਡੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਆਸਾਮੀ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਤਰੱਕੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਬਾਦਲ ਜੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਅਪ੍ਰੈਲ 1970 ਵਿਚ ਬਣੇ। ਥਾਣਾ ਸੰਗਤ ਪੱਕਾ ਕਲਾਂ ਹਲਕੇ ਵਿਚ ਸੀ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਦੇ ਐਮ.ਐਲ.ਏ. ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਰਿਆਸਤੀ ਰਾਜ ਮੰਤਰੀ ਸਨ। ਉਹ ਇਕ ਸੁਲਝੇ ਹੋਏ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਸਨ। ਉਹ ਆਪ ਮੇਰੇ ਵਿਰੁਧ ਕੋਈ ਰੰਜਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਖਦੇ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਕ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਭੁੱਲਰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਠੀਕ ਕੰਮ ਤਾਂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਦਾ। ਜੇਜੀ ਦੀ ਸ਼ੋਹਰਤ ਇਕ ਤਕੜੇ ਪੁਲਿਸ ਕਪਤਾਨ ਅਤੇ ਈਮਾਨਦਾਰ ਦੀ ਸੀ। ਕਈ ਵੱਡੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਘੁਸਰ-ਮੁਸਰ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕਲ ਦੇ ਛੋਕਰੇ ਮੁੱਖ ਅਫ਼ਸਰ ਲਾਏ ਹਨ।
ਜੇਜੀ ਥਾਣੇ ਬੋਹੇ ਦਾ ਨਿਰੀਖਣ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਮੁੱਖ ਅਫ਼ਸਰ ਵਿਰੁਧ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਚੋਰੀ ਦਾ ਪਰਚਾ ਕੁੱਝ ਲੈ ਕੇ ਕਟਿਆ ਬਿਆਨ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਸਮੇਂ ਤੂੜੀ ਵਿਚੋਂ ਕੁੱਝ ਪੈਸੇ ਹੋਰ ਮਿਲ ਗਏ। ਉਹ ਪੁਲਿਸ ਕੋਲ ਹੀ ਰਹਿ ਗਏ। ਅਸਲ ਵਿਚ ਪਿੰਡ ਵਰ੍ਹੇ ਦਾ ਇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਕਾਫ਼ੀ ਪੈਸੇ ਰਖਦਾ ਸੀ, ਜਮ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਵਾਉਂਦਾ, ਪੀਪੇ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਤੂੜੀ ਵਾਲੀ ਸਬਾਤ ਵਿਚ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ। ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਸੁਣ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਉਹ ਥਾਣੇਦਾਰ ਲਗਾ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਜਿਹੜਾ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਲਵੇਗਾ। ਕੁੱਝ ਨੇ ਅਚੰਭੇ ਨਾਲ ਕਹਿ ਦਿਤਾ, ''ਥਾਣੇਦਾਰ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਪੈਸੇ ਨਾ ਲਵੇ?'' ਤਾਂ ਤੁਰਤ ਵਾਇਰਲੈੱਸ ਰਾਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਥਾਣੇ ਬੋਹੇ ਸੱਦ ਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਬਦਲੀ ਥਾਣੇ ਬੋਹੇ ਦੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਥਾਣਾ ਬੋਹਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਘਰ ਤੋਂ ਨੇੜੇ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਇਨਸਾਨੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਥਾਂ ਉਹ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਛਡਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਮੇਰੇ ਪੁਲਿਸ ਕਪਤਾਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਸੰਗਤ ਤੋਂ ਚਾਰਜ ਛੱਡ ਕੇ ਰੇਲ ਰਾਹੀਂ ਬੁਢਲਾਡੇ ਪੁਜਿਆ, ਗਰਮੀ ਤੇ ਚੌਮਾਸਾ ਸੀ। ਥਾਣੇ ਬੋਹੇ ਦੇ ਦੋ ਸਿਪਾਹੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੈਣ ਆ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਅਸੀ ਪੈਦਲ ਹੀ ਬੋਹੇ ਦੇ ਆਰਜ਼ੀ ਅੱਡੇ ਤੇ ਪੁੱਜੇ। ਜਾਲੀ ਦੀ ਮਾਵੇ ਵਾਲੀ ਕਮੀਜ਼ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਵਰਦੀ ਹੋਰ ਚੁੱਭ ਰਹੀ ਸੀ। ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਸ਼ੋਹਰਤ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁੱਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਨੇ ਅੰਦਰ ਬਿਠਾਇਆ। ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਠੰਢੀ ਦੁੱਧ ਦੀ ਲੱਸੀ ਲਿਆ ਕੇ ਦੇ ਦਿਤੀ। ਇਕ 30 ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਪੇਂਡੂ ਬਣਦੀ ਤਣਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਅੰਦਰ ਆਈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ਕੇ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ।