poem
ਗ਼ੁਲਾਮੀ: ਰਾਜ ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਿਆ ਦਿੱਲੀ ਨੇ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀ ਗ਼ੁਲਾਮੀ...
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵੀ ਖੋਹ ਲਿਆ ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ, ਨਾਲੇ ਖੋਹ ਲਿਆ ਪਾਣੀ।
ਕਾਲੇ ਨਾਗ: ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਵੇਚ ਦਿਤਾ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਨੇ, ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਰੁਲਦੇ ਗ਼ਰੀਬ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨੇ।
ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਹੇਠਾਂ ਕਾਲੇ ਨਾਗ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਨੇ, ਮੂੰਹ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਮਿੱਠੇ ਅੰਦਰੋਂ ਰਖਦੇ ਖਾਰਾਂ ਨੇ...
ਪੇਸ਼ ਲੱਧੀ ਦੇ ਆਈਆਂ: ਵੱਖੋ ਵਖਰੇ ਫੱਟੇ ਲਾ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ, ਰਾਖੇ ਪੰਥ ਦੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਦਸਦੇ ਨੇ।
ਆਪੋ ਵਿਚ ਫੁੰਕਾਰਦੇ ਰਹਿਣ ਸਾਰੇ, ‘ਏਕੇ’ ਕੋਲੋਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਨਸਦੇ ਨੇ।
ਘਪਲੇ ਤੇ ਘਪਲਾ! ਹਰ ਮਹਿਕਮੇ ਦੀ ਬਣਿਆ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਘਪਲਾ।
ਘਪਲੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਪਈਆਂ ਅਮਾਨਤਾਂ ਨੇ, ਤੇ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਹੈ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਘਪਲਾ
ਦਰਦ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ: ਛੱਡ ਕੇ ਗੀਤ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਲਿਖ ਦਰਦ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ, ਕਲਮ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹਾਲਾਤ ਦਸ ਹੁਣ ਬਦਨਸੀਬਾਂ ਦੇ...
ਸਾੜ ਕੇ ਪਿੰਡੇ ਧੁੱਪੇ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਵਿਚ ਨਹਾਉਂਦੇ ਜੋ, ਦਸਦਾ ਹਾਂ ਕਿੱਸੇ ਕਿਰਤ ਤੇ ਤਾਲੂ ਲੱਗੀਆਂ ਜੀਭਾਂ ਦੇ
ਸੱਚ ਨੂੰ ਜੁਰਮਾਨੇ: ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਚਲਦੀ ਆਈ ਰੀਤ, ਹੋਈਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਸਸਤੀਆਂ ਨੇ...
ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੱਤਾਂ, ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਕਹਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਇਕੱਠ ਦੁਰਕਾਰਿਆਂ ਦਾ! ਝੰਡੇ ਵਿਚ ਡੰਡਾ ਅਸੀਂ ਫਸਾਉਣ ਜੋਗੇ ਹੋ ਗਏ...
ਰੈਲੀਆਂ ’ਚ ਮੂਹਰੇ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਜੋਗੇ ਹੋ ਗਏ।
ਸੁਣਿਉ ਜ਼ਰਾ: ਚਾਈਨਾ ਡੋਰ ਨਾ ਰੁਕਦੀ ਬੇਲੀ, ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਵੱਡੀ ਏ...
ਮਗਰਮੱਛ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਫੜਨੇ, ਹਾਲੇ ਫੜੀ ਗਈ ਨਾ ਡੱਡੀ ਏ।