Mainpat

ਗਰਮੀਆਂ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਲੋਕ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾਵਾਂ 'ਤੇ ਜਾਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਥੇ 'ਤੇ ਬਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਰਮੀਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਮਿਲ ਸਕੇ। ਇਸ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਉਤਰਾਖੰਡ ਅਤੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਿੱਲ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁਣਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਫ਼ਬੀਟ ਡੈਸਟਿਨੇਸ਼ਨ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਦੱਸਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਜਾ ਕੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਤੁਸੀਂ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਛੁੱਟੀਆਂ ਬਿਤਾ ਸਕਦੇ ਹੋ ਸਗੋਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਜਾਣ ਸਕਦੇ ਹੋ।

ਅਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਛੱਤੀਸਗੜ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੈਨਪਾਟ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ‘ਮਿਨੀ ਸ਼ਿਮਲਾ’ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਨਪਾਟ ਦੀ ਖਾਸ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ ਆਲੂ ਦਾ ਪਠਾਰ, ਸ਼ਿਮਲਾ ਜਿਹਾ ਮੌਸਮ, ਤੀਬਤੀਆਂ ਦਾ ਬਸੇਰਾ,  ਹਿਲਦੀ ਹੋਈ ਧਰਤੀ, ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਘੁਮਦੇ ਹੋਏ ਬੱਦਲ। 

ਇਹ ਥਾਵਾਂ ਹਨ ਖਾਸ : ਮੈਨਪਾਟ ਦਾ ਟਾਈਗਰ ਪੁਆਇੰਟ ਇਕ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਝਰਨਾ ਹੈ। ਇਥੇ ਝਰਨਾ ਇੰਨੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਡਿੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਗਰਜਣ ਵਰਗੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਥੇ ਹੀ ਇਥੇ ਦੇ ਮੇਹਿਤਾ ਪੁਆਇੰਟ ਵਿਚ ਘਾਟੀ ਦਾ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੱਛੀ ਪੁਆਇੰਟ ਵੀ ਇੱਥੇ ਦੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਥਾਵਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੈ। ਮੈਨਪਾਟ ਦੇ ਕੋਲ ਜਲਜਲੀ ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਦੋ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਏਕਡ਼ ਧਰਤੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਕੁੱਦਣ ਨਾਲ ਧਰਤੀ ਗੱਦੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਿਲਦੀ ਹੈ।

ਜਲਜਲੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮੁਤਾਬਕ ਕਦੇ ਇਥੇ ਜਲਸਰੋਤ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਤੇ ਤੋਂ ਸੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਜ਼ਮੀਨ ਦਲਦਲੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਇਹ ਇਕ ਟੈਕਨਿਕਲ ਟਰਮ ‘ਲਿਕਵਿਫੈਕਸ਼ਨ’ ਦਾ ਇਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ। ਉਥੇ ਹੀ ਇਸ ਦਾ ਇਕ ਸਿੱਧਾਂਤ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਧਰਤੀ ਦੇ ਅੰਤਰਿਕ ਦਬਾਅ ਅਤੇ ਪੋਰ ਸਪੇਸ (ਖਾਲੀ ਥਾਂ) ਵਿਚ ਠੋਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਾਣੀ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਥਾਂ ਦਲਦਲੀ ਅਤੇ ਸਪੰਜੀ ਲਗਦੀ ਹੈ।

10 ਮਾਰਚ 1959 ਨੂੰ ਤਿੱਬਤ 'ਤੇ ਚੀਨ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਰਤ ਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੰਜ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਤਿੱਬਤੀ ਸ਼ਰਣਾਰਥੀਆਂ ਨੇ ਅਪਣਾ ਘਰ - ਪਰਵਾਰ ਬਸਾਇਆ, ਉਸ ਵਿਚ ਇਕ ਮੈਨਪਾਟ ਹੈ। ਮੈਨਪਾਟ ਦੇ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਕੈਂਪਾਂ 'ਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਇਹ ਤਿੱਬਤੀ ਇਥੇ ਟਾਊ, ਮੱਕਾ ਅਤੇ ਆਲੂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਥੇ ਦੇ ਮੱਠ - ਮੰਦਿਰ, ਲੋਕ, ਖਾਣ - ਪੀਣ, ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਤਿੱਬਤ ਦੇ ਵਰਗੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਮਿਨੀ ਤਿੱਬਤ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਮੈਨਪਾਟ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਅੰਬਿਕਾਪੁਰ - ਰਾਇਗੜ ਰਾਜ ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਕਾਰਾਬੇਲ ਨਾਮਕ ਸਥਾਨ ਤੋਂ ਘੁੰਮ ਕੇ ਜਾਣ 'ਤੇ 85 ਕਿਮੀ ਅਤੇ ਅੰਬਿਕਾਪੁਰ ਤੋਂ ਦਰਿਮਾ ਹਵਾਈ ਅੱਡਾ ਰਸਤਾ ਤੋਂ ਜਾਣ 'ਤੇ 50 ਕਿਮੀ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੈਅ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਰਾਜਧਾਨੀ ਰਾਏਪੁਰ ਤੋਂ ਇਸ ਦੀ ਦੂਰੀ ਲਗਭੱਗ 390 ਕਿਮੀ ਹੈ। ਅੰਬਿਕਾਪੁਰ ਜਿਲਾ ਮੁੱਖਆਲਾ ਆ ਕੇ ਟੈਕਸੀ ਜਾਂ ਬਸ ਤੋਂ ਇਥੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।