ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ :- ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਬੀਜੇਪੀ ਦੇ ਅਤਿ ਉੱਤਮ ਨੇਤਾ ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨਾਜ਼ੁਕ ਦੱਸੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਫਿਲਹਾਲ ਉਹ ਲਾਈਫ ਸਪੋਰਟ ਸਿਸਟਮ ਉੱਤੇ ਹਨ। ਗੁਜ਼ਰੇ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ ਯੂਟੀਆਈ ਇੰਨਫੇਕਸ਼ਨ, ਲੋਵਰ ਰੇਸਪਿਰੇਟਰੀ ਟ੍ਰੈਕਟ ਇੰਨਫੇਕਸ਼ਨ ਅਤੇ ਕਿਡਨੀ ਸਬੰਧੀ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਏਂਮਸ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਭਰਤੀ ਹਨ। ਨਾਜ਼ੁਕ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਏਂਮਸ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਤਾਂਤਾ ਲਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

ਬੁੱਧਵਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰੇਂਦਰ ਮੋਦੀ ਹਸਪਤਾਲ 'ਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਜਾਣਨ ਲਈ ਗਏ। ਵੀਰਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਣ ਆਡਵਾਣੀ ਵੀ ਏਂਮਸ ਗਏ। ਸਾਬਕਾ ਪੀਐਮ ਵਾਜਪਾਈ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਵਿਚ ਵੀ ਰੁਚੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੰਸਦ ਵਿਚ ਚਰਚੇ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੰਸਦਾਂ - ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹਸਾਇਆ। ਸਾਲ 1988 ਵਿਚ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਿਡਨੀ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਾਉਣ ਅਮਰੀਕਾ ਗਏ ਸਨ ਉਦੋਂ ਧਰਮਵੀਰ ਭਾਰਤੀ  ਨੂੰ ਲਿਖੇ ਇਕ ਪੱਤਰ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਦੇ ਜਜਬੇ ਨੂੰ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਜਾਇਆ ਸੀ। ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸੀ - 'ਮੌਤ ਸੇ ਠਨ ਗਈ' ...

ਠਨ ਗਈ ! ਮੌਤ ਸੇ ਠਨ ਗਈ ! 
ਜੂਝਨੇ ਕਾ ਮੇਰਾ ਇਰਾਦਾ ਨਾ ਥਾ,  ਮੋੜ ਪਰ ਮਿਲੇਂਗੇ ਇਸ ਕਾ ਵਾਦਾ ਨਾ ਥਾ, 
ਰਸਤਾ ਰੋਕ ਕਰ ਵਹਿ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ, ਯੂਨ ਲਗਾ ਜਿੰਦਗੀ ਸੇ ਬੜੀ ਹੋ ਗਈ।  
ਮੌਤ ਕੀ ਉਮਰ ਕਯਾ ਹੈ ? ਦੋ ਪਲ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਜਿੰਦਗੀ ਸਿਲਸਿਲਾ, ਅੱਜ ਕੱਲ ਕੀ ਨਹੀਂ।  
ਮੈਂ ਜੀ ਭਰ ਜੀਆ, ਮੈਂ ਮਨ ਸੇ ਮਰੂੰ, ਲੋਟ ਕਰ ਆਊਂਗਾ, ਕੂਚ ਸੇ ਕਿਉਂ ਡਰੂੰ ? 
ਤੂੰ ਦਬੇ ਪਾਂਵ, ਚੋਰੀ - ਛਿਪੇ ਸੇ ਨਾ ਆ, ਸਾਮਨੇ ਵਾਰ ਕਰ ਫਿਰ ਮੁਜੇ ਅਜਮਾਂ।  
ਮੌਤ ਸੇ ਬੇਖਬਰ, ਜਿੰਦਗੀ ਕਾ ਸਫਰ, ਸ਼ਾਮ ਹਰ ਸੁਰਮਈ, ਰਾਤ ਬੰਸੀ ਕਾ ਸਵਰ।  
ਬਾਤ ਐਸੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਗ਼ਮ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਦਰਦ ਅਪਨੇ - ਪਰਾਏ ਕੁੱਝ ਕਮ ਵੀ ਨਹੀਂ।  
ਪਿਆਰ ਇਤਨਾ ਪਰਾਇਓ ਸੇ ਮੁਜੇ ਮਿਲਾ, ਨਾ ਅਪਨੋ ਸੇ ਬਾਕੀ ਹੈਂ ਕੋਈ ਗਿਲਾ 
ਹਰ ਚੁਣੋਤੀ ਸੇ ਦੋ ਹਾਥ ਮੈਂਨੇ ਕੀਏ, ਅੰਧਿਆਓਂ ਮੈਂ ਜਲਾਏ ਹੈਂ ਬੁਝਤੇ ਦੀਏ।
ਆਜ ਝਕਝੋਰਤਾ ਤੇਜ ਤੂਫਾਨ ਹੈ, ਕਿਸ਼ਤੀ ਭੰਬਰੋਂ ਕਿ ਬਾਹੋਂ ਮੈਂ ਮਹਿਮਾਨ ਹੈ। 
ਪਾਰ ਪਾਨੇ ਕਾ ਕਾਇਮ ਮਗਰ ਹੌਸਲਾ, ਦੇਖ ਤੇਵਰ ਤੂਫਾਂ ਕਾ, ਤੇਵਰੀ ਤਨ ਗਈ। 
ਮੌਤ ਸੇ ਠਨ ਗਈ।