ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ

ਗ਼ਰੀਬੀ ਭੁੱਖਮਰੀ ਪੁਛਦੀ ਬਾਹਾਂ ਫੈਲਾ ਕੇ, ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲੀਏ ਕਦ ਆਵੇਗੀ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ,

ਆਖ਼ਰ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਦਿੱਲੀ?

ਅਸਲ ਵਿਚ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਏ ਦਿੱਲੀ, ਨਾ ਬਣੋ ਕਬੁਤਰ ਵੇਖ ਕੇ ਬਿੱਲੀ,

ਅੱਛੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਆਸ ਵਿਚ, ਲੰਘ ਗਿਆ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਉਂਨੀ,

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੀਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤੇ ਲੰਘ ਸਾਡੀ ਵੀ ਜਾਣੀ ਹੈ।

ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੇ ਸੂਰਜਾ, ਚੜ੍ਹੀਂ ਘਰ ਘਰ ਜਾ ਕੇ,

ਅਪਣੇ ਤਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਅੱਜ ਹਰ ਬੰਦਾ,

ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਕੀ ਦੱਸਾਂ

ਕੁਰਸੀ ਦੀ ਭੁੱਖ ਭਾਰੀ ਹੋਈ, ਚੇਅਰਮੈਨੀਆਂ ਵੀ ਰਹੇ ਨੇ ਸੰਭਾਲ ਮੀਆਂ,

ਸਾਨੂੰ ਸੱਚ ਦਾ ਮਾਰਗ ਵਿਖਾਇਆ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਨੇ।

ਰਲ ਚਾਨਣ ਦਾ ਛਿੱਟਾ ਲਾਈਏ, ਵਹਿਮ-ਭਰਮ ਹੁਣ ਦੂਰ ਭਜਾਈਏ,