Indian National Congress

ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਕਾਂਗਰਸ ਵਰਕਿੰਗ ਕਮੇਟੀ ਦੀ ਬੈਠਕ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਤਕ ਚਲਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਸਿਰੇ ਨਾ ਲੱਗ ਸਕੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲਗਦਾ ਸੀ, ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਕਾਂਗਰਸੀ,  ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਸਰਗਰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਫ਼ੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਣਗੇ ਤੇ ਅਪਣੀ 'ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ' ਦਾ ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਫ਼ਿਕਰੇ ਦੁਹਰਾ ਕੇ, ਸਥਿਤੀ ਜਿਉਂ ਦੀ ਤਿਉਂ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲੈ ਕੇ ਉਠ ਜਾਣਗੇ।

ਉਹੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਬੀਮਾਰ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਹੀ ਹਾਲ ਦੀ ਘੜੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣੇ ਰਹਿਣਗੇ ਅਰਥਾਤ ਕੋਈ ਵੀ ਵੱਡੀ ਤਬਦੀਲੀ ਛੇਤੀ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕੇਗੀ। ਕੁੱਝ ਕਾਂਗਰਸੀ ਆਗੂਆਂ ਵਲੋਂ ਮਿਲੀ ਇਕ ਚਿੱਠੀ ਉਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਬੈਠਕ ਬੁਲਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਚਿੱਠੀ ਵਿਚ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਪਰ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਚਾਈਆਂ  ਵਰਣਤ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਲ ਕਾਂਗਰਸ ਹਾਈ ਕਮਾਨ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਦੇ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ।

ਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ 'ਮਾਲਕਾਂ' ਨੇ ਇਸ ਸੱਚ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਵੀ ਅਣਡਿਠ ਕੀਤੀ ਰਖਿਆ। ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਹੋਂਦ ਅੱਜ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਕਿਨਾਰੇ ਆ ਖੜੀ ਹੈ। ਇਕ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖ ਕੇ 23 ਵੱਡੇ ਆਗੂਆਂ ਨੇ ਇਹ ਤਾਂ ਵਿਖਾ ਦਿਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਕੁੱਝ ਆਗੂਆਂ ਵਿਚ ਅਜੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹਿਣ ਦੀ ਚਾਹਤ ਬਾਕੀ ਹੈ।

ਇਕ ਖੁਲ੍ਹੀ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਣ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਸਹੀ ਨਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਵੀ ਬਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਰਾਸ਼ਟਰ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਵਿਰੁਧ ਅੱਜ ਜਿਸ ਹਿਲਜੁਲ ਜਾਂ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉਹ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼, ਰਾਜਸਥਾਨ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਵੀ ਵੇਖੀ ਜਾ ਚੁਕੀ ਹੈ।

ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਆਗੂ ਅਪਣੇ ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਲੈ ਕੇ ਬਾਹਰ ਇਸ ਕਰ ਕੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਕਾਂਗਰਸ ਬੰਦ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਅੰਦਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਾਂਗਰਸੀਆਂ ਦੀ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ। ਕਾਂਗਰਸ ਹਾਈਕਮਾਂਡ ਜਾਂ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀਆਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਣਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਹੁਣ ਕਾਂਗਰਸੀ, ਜਨਤਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਏ ਹਨ।

ਜੇ 23 ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਡੇਰਿਆਂ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨੂੰ ਬਗ਼ਾਵਤ ਮੰਨ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਯਾਦ ਰਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ 'ਬਗ਼ਾਵਤ' ਉਸ 'ਬਗ਼ਾਵਤ' ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬੜੀ ਨਰਮ ਅਤੇ ਭਲਮਣਸਾਊ ਬਗ਼ਾਵਤ ਸੀ ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਡਾ. ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਵਿਰੁਧ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਯੂ.ਪੀ.ਏ-2 ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਚਿੱਠੀ ਵਿਚ ਆਗੂਆਂ ਵਲੋਂ ਇਕ ਬੜੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਗੱਲ ਆਖੀ ਗਈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਲੀਡਰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੋਵੇ ਤੇ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਰਗਰਮ ਰਹੇ। ਇਹ ਟਿਪਣੀ ਗਾਂਧੀ ਪ੍ਰਵਾਰ ਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਢੁਕਦੀ ਬਲਕਿ ਹਰ ਕਾਂਗਰਸੀ ਆਗੂ ਤੇ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਸਮੇਤ, ਹਰ ਕਾਂਗਰਸੀ ਲੀਡਰ ਉਤੇ ਢੁਕਦੀ ਹੈ।

ਅੱਜ ਨਾ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰਗਰਮ ਹੈ, ਨਾ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਰਕਰ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਸਰਗਰਮ ਹਨ। ਇਸ ਪਾਰਟੀ ਵਿਚ ਸਿਰਫ਼ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਹੀ 'ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦਾ' ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਹੀ ਆਰਾਮਪ੍ਰਸਤ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਉਤਰਨਾ ਹੀ ਭੁਲ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਕੇਵਲ ਅਖ਼ਬਾਰੀ ਬਿਆਨਾਂ ਸਿਰ ਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਆਗੂ ਹਨ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ, ਫਿਰ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਘੁਰਨਿਆਂ ਵਿਚ ਜਾ ਲੁਕਦੇ ਹਨ।
ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਬੀਮਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਕਿਉਂ ਸੰਭਾਲਣੀ ਪੈ ਰਹੀ ਹੈ? ਕਿਉਂਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਜਦ ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਬੀਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਡਾ. ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਅੱਜ ਕਾਂਗਰਸ ਦੀ ਤਰਾਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਵੀ ਆਗੂ ਕਮਾਨ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਸਤੇ ਉਤਾਵਲਾ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ। ਸਾਰੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੋਈ ਸਰਗਰਮ ਲੀਡਰ ਉਪਰ ਆਵੇ ਪਰ ਆਪ ਸਰਗਰਮ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਈ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਕਾਂਗਰਸ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋ ਸੀਟਾਂ ਤੋਂ ਉਠ ਕੇ ਸੱਤਾ ਵਿਚ ਆ ਗਈ ਹੈ।

ਪਰ ਕਦੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਭਾਜਪਾ ਦੀਆਂ ਅਣਥੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਵਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ-ਉਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਜੋ ਹਰ ਵਰਕਰ, ਹਰ ਕਾਰਜਕਰਤਾ, ਹਰ ਛੋਟਾ-ਵੱਡਾ ਆਗੂ ਲਗਾਤਾਰ 10 ਸਾਲ ਤਕ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਕਾਂਗਰਸੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੇਖ ਲੈਣ ਦਿਉ ਬੀਜੇਪੀ ਦਾ ਫ਼ੇਲ ਹੁੰਦਾ ਰਾਜ ਤੇ ਗ਼ਲਤ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹਰ ਦਾਅਵਾ। ਜਦ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਅੱਕ ਥੱਕ ਜਾਣਗੇ, ਫਿਰ ਆਪੇ ਮੁੜ ਆਉਣਗੇ ਕਾਂਗਰਸ ਵਲ।

ਅਸਲ ਵਿਚ ਅੱਜ ਦੇ ਕਾਂਗਰਸੀਆਂ ਕੋਲ ਸਿਵਾਏ 'ਮੈਂ' ਦੇ ਕੋਈ ਸੋਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ। ਮੈਂ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ, ਮੰਤਰੀ, ਅਹੁਦੇਦਾਰ ਬਣਾਂਗਾ। ਮੈਂ ਰਾਜ ਸਭਾ ਵਿਚ ਜ਼ਰੂਰ ਬੈਠਾਂ ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਦੋ ਵਾਰ ਹਾਰ ਚੁਕਿਆ ਹਾਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ 'ਮੈਂ' ਵਿਚ ਹੀ ਕਾਂਗਰਸ ਮਰ ਰਹੀ ਹੈ।

ਤਾਂ ਫਿਰ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਗੇ? ਸੋਨੀਆ ਗਾਂਧੀ ਅਜੇ ਤਾਂ ਟਿਕੇ ਰਹਿਣਗੇ ਪਰ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਸਰਗਰਮ ਲੀਡਰ ਅਖ਼ੀਰ ਲਭਣਾ ਹੀ ਪਵੇਗਾ। ਕਿਥੋਂ ਲੱਭਣਗੇ ਹਰ ਵੇਲੇ ਸਰਗਰਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਆਗੂ? ਸਾਰੇ ਹੀ ਤਾਂ ਅਪਣੀ ਸਰਗਰਮੀ ਤੇ ਹਰਕਤ ਗਵਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਸਰਗਰਮ ਲੀਡਰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਗਲੋਬਲ ਟੈਂਡਰ ਹੀ ਕਢਣਾ ਪਵੇ!  -ਨਿਮਰਤ ਕੌਰ