‘ਸਤਿਕਾਰ’ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਸਿੰਧੀ ਵੀਰਾਂ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨਾ ਕੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ?

ਵੈਸੇ ਜਿੰਨਾ ਸਿੰਧੀ ਸਹਿਜਧਾਰੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਨਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰੀ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ

ਸਵੈਟਰ: ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਾਲਾ ਸਵੈਟਰ ਮਾਸੀ ਘਲਿਆ, ਪਾ ਕੇ ਮੈਂ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਖੇਡਣ ਚਲਿਆ...

ਦੋਸਤ ਮੇਰੇ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਹੋਣ ਹੈਰਾਨ, ਕਹਿੰਦੇ ਕਿੰਨੀ ਤੈਨੂੰ ਫਬਦੀ ਇਹ ਹੈ ਯਾਰ।

ਸਿਰ ਨੀ ਝੁਕਾਏ ਉਹਨਾਂ, ਪੈਰ ਪਹਿਲਾਂ ਰਖਿਆ। ਤੇਰੀ ਈਨ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ, ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਦਸਿਆ।

ਖ਼ਤਰਾ ਜੇਕਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਥਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਾਈਏ। ਬਿਨਾਂ ਸਮਾਂ ਵਿਅਰਥ ਕੀਤੇ, ਮਦਦ ਲਈ ਪੁਕਾਰ ਲਗਾਈਏ।

ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਰਹੀ ਕਰੇ ਹਰ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਇਹ ਟਾਕਰਾ, ਆਪੇ ਚੁੱਪ ਚਪੀਤਾ ਦੁਖੜੇ ਸਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਆਦਮੀ।

‘ਸਿਸਟਮ’ ਤਾਕਤਵਰ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਹੈ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਦੋਵੇਂ ਮਰਦ ਤੇ ਔਰਤ ਪੀੜਤ ਹਨ ਪਰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸੌਖੇ ਸ੍ਰੀਰਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਾਰਨ ਇਹ ਲੜਾਈ ਇਕ ਔਰਤ ਵਾਸਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਔਖੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਜਿੰਨੀ ਕਾਰਬਨ-ਡਾਇਅਕਸਾਈਡ ਪੈਟਰੋਲ ਵਾਲੇ ਵਾਹਨ ਨੇ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਚੱਲ ਕੇ ਛਡਣੀ ਹੈ, ਬਿਜਲੀ ਵਾਲੇ ਵਾਹਨ ਨੇ ਬਣਨ ਵਿਚ ਹੀ ਉਨੀ ਵੱਧ ਕਾਰਬਨ ਖਪਤ ਕਰ ਲੈਣੀ ਹੈ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ ਪੰਝੱਤਰ ਸਾਲ ਬੇਲੀ, ਨਾ ਸੁਧਰਿਆ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਾਲ ਬੇਲੀ।

ਦੁਖ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ SGPC ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਘਟਦਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਨੌਜਵਾਨ ਅਪਣੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਕਦਰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਿਉਂ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।

ਕਿਰਤੀ ਨਾਨਕ ਦਾ ਅੱਜ ਵੀ ਸੌਂਵੇਂ ਭੁੱਖਾ, ਮੁੱਲ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਬੜੀ ਹੈ ਦੂਰ ਗਿਆ।