Poem on Father: ਬਾਪੂ

Poem on Father in Punjabi: ਕਾਸ਼ ਕਿਤੇ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਉਠ ਜਾਂਦਾ ਬਾਪੂ

.... ਠਾਠ ਬੜੀ

ਜੋ ਵੀਰ ਮੁਦਿਆਂ ਉੱਤੇ ਲਿਖਦੇ ਨੇ, ਹੈ ਕਲਮਕਾਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਬੜੀ।

ਦਿਸਣ ਲਗਦੀ ਏ ਗੱਡੀ ਨੂੰ ਝਉਲ ਪੈਂਦੀ, ਜਦ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਣ ਕਮਾਨੀਆਂ ਜੀ।

ਅਸੀਂ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਸੰਗ ਕਿੰਝ ਭਰੀਏ।

ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਲੜੋ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦੀ ਲੜਾਈ, ਮੁਲਾਜ਼ਮ ਏਕਤਾ ਹੀ ਜਿੱਤ ਸਦਾ ਲਿਆਈ।

ਮਿਲੇ ਕੰਮ ਨਾ ਗ਼ਰੀਬ ਆਦਮੀ ਨੂੰ, ਹੋਏ ਪਏ ਨੇ ਮੰਦੜੇ ਹਾਲ ਬਾਬਾ।

ਵੇਖੋ ਧਰਮ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਇਥੇ, ਕੀ ਗੋਰਖ ਧੰਦਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।

ਖੁੱਡ ਚੂਹੇ ਦੀ ਜਿਹੜੀ ਲਗਦੀ ਏ, ਉੱਥੇ ਬੀਨ ਵਜਾਉਣ ਦਾ ਕੀ ਫ਼ਾਇਦਾ?

ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫਿਰ ਹੋਈ, ਦੁੱਖ ਕੱਟੇ ਸੁੱਖ ਹੋਇਆ ਮਾਂ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਧੀ ਹੋਈ।

ਹਰ ਪਾਸੇ ਦਿਸਦੈ ਧੂਆਂ, ਨਾ ਕੋਈ ਚਿੱਭੜ ਰਿਹਾ ਨਾ ਚੂਆ