ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ: ‘ਨਸ਼ੇ ਛੱਡੋ, ਕੋਹੜ ਵੱਢੋ’

ਦਿਮਾਗ਼ ਹਿੱਲਿਆ ਚੈਨਲਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ, ਮੀਂਹ ਦੇ ਗੱਫੇ ਹਰ ਕੋਈ ਵਰਤਾਈ ਜਾਂਦਾ।

Poems: ਤੀਆਂ ਸਾਉਣ ਦੀਆਂ

ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਘੋਰ ਘਟਾਵਾਂ ਵੇ

ਕਿਣਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਵਰਖਾ ਹੋਈ। ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਨਾਲ ਗੜਗੜ ਹੋਈ।

ਬੜੇ ਬਣਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਘੜੰਮ ਚੌਧਰੀ, ਬੱਚੇ ਅਪਣੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਲਾਏ ਨੇ।

ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਮਤਲਬੀ ਹੋ ਗਏ, ਪੈਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।

ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਪੀਰਸੁਆਣਾ ਬਣਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸ਼ਹਿਰ

ਚੜਿ੍ਹਆ ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਆਇਆ ਤੀਆਂ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ, ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਨੇ ਮਹਿੰਦੀ ਨਾਲ ਹੱਥ ਲਏ ਸ਼ਿੰਗਾਰ।

ਖ਼ਰਚੇ ਅਪਣੇ ਅਸੀਂ ਨਾ ਘੱਟ ਕਦੇ ਕੀਤੇ, ਨਾ ਹੀ ਲੋੜਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਕਦੇ ਘਟੀਆਂ ਨੇ। ਪੂਰਦੇ ਲੋੜਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਪਿਉ-ਦਾਦੇ ਤੁਰੇ, ਮਰ ਕੇ ਹੋ ਗਏ ਕੈਦ ਵਿਚ ਮਟੀਆਂ ਦੇ।

ਐਵੇਂ ਨਾ ਘਬਰਾਇਆ ਕਰ ਤੂੰ, ਅੱਗੇ ਕਦਮ ਵਧਾਇਆ ਕਰ ਤੂੰ। ਰੱਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਭਰੋਸਾ, ਕੰਮ ’ਚ ਬਿਰਤੀ ਲਾਇਆ ਕਰ ਤੂੰ।

ਅਸੀਂ ਯਾਰ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦਿਤੇ ਨਾ ਉਧਾਰੇ ਯਾਰੀ ਤੋੜ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਚੰਦਰਾ।