ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਅੱਜ ਦੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਅਕਾਲੀ: ਅਕਾਲੀ ਰੂਪ ਸੀ ਕਦੇ ਅਕਾਲ ਦਾ ਰੂਪ ਯਾਰੋ, ਅੱਜ ਅਪਣੀ ਹੀ ਮੌਤ ਇਹ ਮਰਨ ਲੱਗਾ...
ਕਦੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲੋਹਾ ਇਸ ਦਾ ਮੰਨਦੀ ਸੀ, ਅੱਜ ਸੌਦਾ ਸਾਧ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੋਣ ਲੱਗਾ।
ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ: ਪੌਣ-ਪਾਣੀ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਹੋ ਗਏ, ਕੀਹਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ ਵੇ ਲੋਕੋ...
ਹਿੱਕ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਪਾੜ ਕੇ ਫ਼ਸਲਾਂ ਬੀਜਣ, ਨਾ ਮੈਂ ਕਦੇ ਬੁਰਾ ਮਨਾਵਾਂ ਵੇ ਲੋਕੋ,
ਬਾਪੂ ਤੇ ਕੈਨੇਡਾ: ਪੋਤੇ -ਪੋਤੀਆਂ ਉਡੀਕਣ ਤੈਨੂੰ, ਛੇਤੀ-ਛੇਤੀ ਕੈਨੇਡਾ ਆ ਬਾਪੂ...
ਪੰਜਾਬ ’ਖ ਰਹਿ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ, ਪੈਲੀ ਠੇਕੇ ’ਤੇ ਛੇਤੀ ਚੜ੍ਹਾ ਬਾਪੂ।...
ਲਿਸਟ ਲੰਮੀ: ਜਨਸੰਖਿਆ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਜਾਏ ਵਧਦੀ, ਜਿਧਰ ਦੇਖੀਏ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬ੍ਰਹਮ-ਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ।
ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਾਲਾ ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਦੇ, ਕਾਮਯਾਬੀ ਹੈ ਉਸ ਵਿਚ ਅੰਤਰਜਾਮੀਆਂ ਦੀ...
ਧੀਆਂ, ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ, ਫ਼ਸਲਾਂ, ਕਿਣਮਿਣ, ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ
ਸ਼ੁਭ ਇੱਛਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ਗੁੜ੍ਹਤੀ ਸਾਡਾ ਸਭਿਆਚਾਰ।
ਪੰਜਾਬ ਹੈ ਇਥੇ ਕਿਥੇ: ਪੰਜਾਬ ਹੈ ਇਥੇ ਕਿਥੇ, ਵਿਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਰਹਿ ਗਏ ਕਿੱਸੇ।
ਟੁੱਟਿਆ ਹਾਰ ਖਿਲਰਗੀਆਂ ਕਲੀਆਂ, ਮਲਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਅਣਖੀ ਤਲੀਆਂ...
ਚਿੜੀ ਦੇ ਦੁਖ: ਇਕ ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਜਾਣਾ ਪੈ ਗਿਆ, ਚਿੜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਮੈਂ ਬਹਿ ਗਿਆ...
ਇਕ ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਜਾਣਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਵਣਜਾਰਾ ਆਇਆ: ਸੋਹਣੀਆਂ ਵੰਗਾਂ ਦੀ ਕਰ ਵਡਿਆਈ ਵਣਜਾਰੇ ਕੀਤੀ ਖ਼ੂਬ ਕਮਾਈ, ਨਾਲ ਵੰਗਾਂ ਦੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡਦਾ ਗਲੀ-ਗਲੀ ਵਿਚ ਫਿਰੇ ਉਹ ਭਾਈ...
ਕਲ ਸਾਡੇ ਮੁਹੱਲੇ ਵਿਚ ਵੰਗਾਂ ਲੈ ਵਣਜਾਰਾ ਆਇਆ। ਰੰਗ-ਬਰੰਗੀਆਂ ਵੰਗਾਂ ਲੈ ਕੇ, ਅਪਣੀ ਸੋਟੀ ਉਤੇ ਸਜਾਇਆ।..........
ਨਵਾਂ ਵਰ੍ਹਾ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਤੇਈ: ਗਿਆਨ ਦਾ ਛੱਟਾ ਦੇ ਦਈਂ ਦੋ ਹਜ਼ਾਰ ਤੇਈ ਯਾਰਾ ਤੂੰ, ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਆਂ ਗਲ ਲਾਵੀਂ ਸਾਲ ਸਾਰਾ ਤੂੰ...
ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਵੀ ਕਰਨ ਦਿਹਾੜੀ ਚੌਂਕਾਂ ਵਿਚ ਖਲੋਂਦੇ ਆ, ਦੇ ਪੱਕਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਜਵਾਨੀ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰੀਂ ਸਿਤਾਰਾ ਤੂੰ।
ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ : ਸਮੇਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜਾ ਵਿਕਾਸ ਹਾਕਮ ਕਰੀ ਜਾਵੇ, ਸਮਝ ਰਤਾ ਨਾ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਆਂਵਦੀ ਏ।