ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ : ਨਵਾਂ ਸਾਲ
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ ਲੇ ਕੇ ਆਵੇ ਸਾਲ ਨਵਾਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ ਰੁਸ਼ਨਾਵੇ ਸਾਲ ਨਵਾਂ।
ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਕਰਾਮਾਤ: ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਕਪਟ ਕਰ ਕੇ, ਢੰਗ ਵਰਤ ਕੇ ‘ਨਵਾਂ’ ਕੋਈ ਠਗਦਾ ਏ।
ਹੁਣ ਦੀ ਵਾਰ ਕੋਰੋਨੇ ਨੇ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ‘ਭਾਰਤ-ਜੋੜੋ’ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਰੋਕਣੀ ਏ!
ਲਾੜੀ ਮੌਤ ਵਿਆਹਵਣ ਜਾਣਾ ਏ
ਮੇਰੇ ਸੋਹਣੇ ਲਾਲਾਂ ਨੇ ਲਾੜੀ ਮੌਤ ਵਿਆਹਵਣ ਜਾਣਾ ਏ...
ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ: ਦੋ-ਮੂੰਹੇਂ ਲੋਕ
ਦੋ-ਮੂੰਹੇਂ ਲੋਕ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਮਾੜੇ, ਜੋ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਚਲਾਉਣ ਡੰਗ ਮੀਆਂ।
ਬਲਾਤਕਾਰਾਂ ਦੀ ਹਨੇਰੀ: ਮਨੁੱਖ ਹੁਣ ਰਿਹਾ ਮਨੁੱਖ ਨਾ ਯਾਰੋ, ਬਣ ਗਿਆ ਹਿੰਦੂ, ਮੁਸਲਿਮ, ਸਿੱਖ, ਈਸਾਈ...
ਵਿਚ ਚੁਰਾਹੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿਉ ਨੰਗਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਅੱਗ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਲਾਈ...
ਹਕੀਕਤ: ਪਾੜਾ ਤਕੜੇ ਤੇ ਮਾੜੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵਧਿਆ, ਵਧਿਆ ਪਾੜਾ ਜਿਉਂ ਡਾਕਟਰ ਮਰੀਜ਼ ਦਾ ਹੈ...
ਪੈਸੇ ਬਿਨਾਂ ਇਹ ਮੋਹ ਵੀ ਖੁਰ ਜਾਂਦੈ, ਰਿਸ਼ਤਾ ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਚਾਹੇ ਭਤੀਜ ਦਾ ਹੈ...
ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ: ਨਸ਼ਾ, ਲੀਡਰ ਤੇ ਤਸਕਰ
ਨਸ਼ਾ ਅੱਜ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਆਮ ਕਰਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਅਮਲੀਆਂ ਦਾ ਬਣਦਾ ਹੱਕ ਮੀਆਂ।
ਪੋਹ ਦਾ ਮਹੀਨਾ: ਹਵਾ ਠੰਢੀ ਸੀਨਾ ਠਾਰਦੀ, ਮਾਤਾ ਬੈਠੀ ਪੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ,ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਦੁਲਾਰਦੀ...
ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦੀ ਘੜੀ ਦਸਾਂ ,ਗੁਰੂ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੀ, ਖੇਰੂੰ-ਖੇਰੂੰ ਹੋਈ ਲੜੀ, ਹੀਰਿਆਂ ਦੇ ਹਾਰ ਦੀ...
ਸਾਲ ਨਵਾਂ: ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇ ਸਾਲ ਨਵਾਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਵਿਹੜਾ ਰੁਸ਼ਨਾਵੇ ਸਾਲ ਨਵਾਂ...
ਪਿਛਲੇ ਵਿਚ ਬਥੇਰੇ ਝੱਖੜ ਝੁੱਲੇ ਨੇ, ਫਿਰ ਨਾ ਤੂਫ਼ਾਨ ਲਿਆਵੇ ਸਾਲ ਨਵਾਂ...
ਰੋਸ਼ਨੀ: ਅੰਦਰ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ, ਦੀਵਾ ਜਗਾਈ ਰੱਖੋ...
ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ ਭਾਲੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ, ਚਾਨਣ ਕਦੇ ਟਿਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।