Poem: ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ, ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਅੱਜ’

poem in punjabi: ਤਖ਼ਤਾ ਪਲਟ, ਹਸੀਨਾ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਛਡਿਆ, ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ ਬਸੋਂ ਬਾਹਰ ਬਾਬਾ।

Poem: ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ, ਉਡੀਕੇ ਪੰਜਾਬ

Poem: ਲੋਕ-ਰਾਜ ਦੀ ਕਰਨ ਜੋ ਕਦਰ ਆਗੂ, ਗ਼ਲਤੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਹਟਦੇ ਨੇ ਫੱਟ ਮੀਆਂ।

ਹੁੰਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਦਿਆਂ ਦੀ, ਪੱਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦਾ ਏ ‘ਸੱਚ’ ਯਾਰੋ।

ਦਵਾਈ ਨਾਲੋਂ ਦੁਆਵਾਂ ਚੰਗੀਆਂ, ਜੋ ਹਰ ਇਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਤੋੜ ਕੇ ਛੋੜ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ, ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਹੀ ਰੋੜ੍ਹ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ।

ਦਿਮਾਗ਼ ਹਿੱਲਿਆ ਚੈਨਲਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ, ਮੀਂਹ ਦੇ ਗੱਫੇ ਹਰ ਕੋਈ ਵਰਤਾਈ ਜਾਂਦਾ।

ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਘੋਰ ਘਟਾਵਾਂ ਵੇ

ਕਿਣਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਵਰਖਾ ਹੋਈ। ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਨਾਲ ਗੜਗੜ ਹੋਈ।

ਬੜੇ ਬਣਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਘੜੰਮ ਚੌਧਰੀ, ਬੱਚੇ ਅਪਣੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਲਾਏ ਨੇ।

ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਮਤਲਬੀ ਹੋ ਗਏ, ਪੈਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।