ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ: ਬੰਦ ਕਮਰੇ - ਬੰਦ ਲਿਫ਼ਾਫੇ !

ਹੁੰਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਦਿਆਂ ਦੀ, ਪੱਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦਾ ਏ ‘ਸੱਚ’ ਯਾਰੋ।

ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ: ਸੱਚੀਆਂ ਗੱਲਾਂ

ਦਵਾਈ ਨਾਲੋਂ ਦੁਆਵਾਂ ਚੰਗੀਆਂ, ਜੋ ਹਰ ਇਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਦਿਲ ਤੋੜ ਕੇ ਛੋੜ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ, ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਹੀ ਰੋੜ੍ਹ ਗਿਆ ਮੈਨੂੰ।

ਦਿਮਾਗ਼ ਹਿੱਲਿਆ ਚੈਨਲਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ, ਮੀਂਹ ਦੇ ਗੱਫੇ ਹਰ ਕੋਈ ਵਰਤਾਈ ਜਾਂਦਾ।

ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਦਿਨ ਤੀਆਂ ਦੇ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਘੋਰ ਘਟਾਵਾਂ ਵੇ

ਕਿਣਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਵਰਖਾ ਹੋਈ। ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਨਾਲ ਗੜਗੜ ਹੋਈ।

ਬੜੇ ਬਣਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਘੜੰਮ ਚੌਧਰੀ, ਬੱਚੇ ਅਪਣੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਲਾਏ ਨੇ।

ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਮਤਲਬੀ ਹੋ ਗਏ, ਪੈਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ।

ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਪੀਰਸੁਆਣਾ ਬਣਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸ਼ਹਿਰ

ਚੜਿ੍ਹਆ ਸਾਉਣ ਮਹੀਨਾ ਆਇਆ ਤੀਆਂ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ, ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਨੇ ਮਹਿੰਦੀ ਨਾਲ ਹੱਥ ਲਏ ਸ਼ਿੰਗਾਰ।