ਨੀਤ

ਇਥੇ ਢਿੱਡ ਤਾਂ ਸੱਭ ਦਾ ਭਰ ਜਾਂਦੈ, ਬੜੀ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਨੀਤ ਭਰਨੀ,

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜ਼ੁਲਮ ਜਦ ਕਰਨ ਰਕੀਬ ਫਿਰ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਛੱਡ ਚੱਲੇ ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਕੁੜੇ

ਭਾਰਤ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਿਰਤੀਉ, ਤੁਹਾਡਾ ਖ਼ੂਨ ਲਿਆ ਨਿਚੋੜ,

ਸੱਚ ਬੋਲ ਕੇ ਕੌਣ ਬਦਨਾਮ ਹੁੰਦਾ, ਜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਇਨਸਾਨ ਹੁੰਦਾ,

ਹੁਣ ਹਾਏ ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਬੂਹ ਬਿਜਲੀ, ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਕਦੇ ਸਾਰ ਬਿਜਲੀ,

ਕਿਥੇ ਗਏ ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਰੂਪ ਸਾਰੇ,

ਵਾਹ! ਕੋਰੋਨਾ ਤੇਰੇ ਕਰ ਕੇ, ਬਦਲੀ ਸੱਭ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ,

ਮਨ ਦੇ ਅੰਬਰੀਂ ਯਾਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਛਾਈਆਂ ਬਣ ਘਨਘੋਰ ਘਟਾਵਾਂ।

ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਮੁੱਕੀ ਨਾ, ਨਾ ਤੇਰੇ ਗੀਤ ਮੁੱਕੇ ਨੇ।