ਲਾਲਚ ਦਾ ਕੋਹੜ

ਭਾਰਤ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਿਰਤੀਉ, ਤੁਹਾਡਾ ਖ਼ੂਨ ਲਿਆ ਨਿਚੋੜ,

ਸੱਚ

ਸੱਚ ਬੋਲ ਕੇ ਕੌਣ ਬਦਨਾਮ ਹੁੰਦਾ, ਜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਇਨਸਾਨ ਹੁੰਦਾ,

ਹੁਣ ਹਾਏ ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਬੂਹ ਬਿਜਲੀ, ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਕਦੇ ਸਾਰ ਬਿਜਲੀ,

ਕਿਥੇ ਗਏ ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਰੂਪ ਸਾਰੇ,

ਵਾਹ! ਕੋਰੋਨਾ ਤੇਰੇ ਕਰ ਕੇ, ਬਦਲੀ ਸੱਭ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ,

ਮਨ ਦੇ ਅੰਬਰੀਂ ਯਾਦਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਛਾਈਆਂ ਬਣ ਘਨਘੋਰ ਘਟਾਵਾਂ।

ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਮੁੱਕੀ ਨਾ, ਨਾ ਤੇਰੇ ਗੀਤ ਮੁੱਕੇ ਨੇ।

ਲੋਕੀ ਆਖਣ ਲੇਖਕ ਨਾ ਬਣੀਂ, ਕਰ ਬੈਠੇਂਗਾ ਦੀਵਾ ਗੁੱਲ ਭਾਈ,

ਹੁਣ ਸੋਚ ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਲੀ ਹੋ ਗਈ, ਮਨ ਉਤੇ ਡਰ ਹਰਦਮ ਰਹਿੰਦਾ ਛਾਇਆ ਏ,

ਲਗਾਇਆ ਖੋਜੀਆਂ ਟਿੱਲ ਕਿ ਤੋੜ ਲੱਭੇ, ਹਾਲੇ ਤਕ ਤਾਂ 'ਲਾ-ਇਲਾਜ' ਲੋਕੋ,