ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਪੈਰੋਲ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ: ਹੁੰਦੇ ‘ਹੱਥ’ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਲੰਮੇ, ਨਿਆਂ-ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਰੋਲ ਮੀਆਂ...
‘ਕਾਰੇ’ ਕਰੇ ਕੋਈ ਭਾਵੇਂ ਮੁਸ਼ਟੰਡਿਆਂ ਦੇ, ‘ਬਾਬਾ-ਵਾਦ’ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਤੋਲ ਮੀਆਂ।
ਪੈਰੋਲ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ? ‘ਵੋਟ-ਬੈਂਕ’ ਜੋ ‘ਭੇਡਾਂ’ ਦਾ ਰਖਦਾ ਏ, ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਐ ਉਹਨੂੰ ‘ਪੈਰੋਲ’ ਮੀਆਂ!
ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਅਨਿਆਂ ਦਾ ਢੋਲ ਮੀਆਂ। ‘ਵੋਟ-ਬੈਂਕ’ ਜੋ ‘ਭੇਡਾਂ’ ਦਾ ਰਖਦਾ ਏ,
ਗ਼ੁਲਾਮੀ: ਰਾਜ ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ ਖੋਹ ਲਿਆ ਦਿੱਲੀ ਨੇ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀ ਗ਼ੁਲਾਮੀ...
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵੀ ਖੋਹ ਲਿਆ ਸਿੱਖਾਂ ਤੋਂ, ਨਾਲੇ ਖੋਹ ਲਿਆ ਪਾਣੀ।
ਕਾਲੇ ਨਾਗ: ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਵੇਚ ਦਿਤਾ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਨੇ, ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਰੁਲਦੇ ਗ਼ਰੀਬ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨੇ।
ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਹੇਠਾਂ ਕਾਲੇ ਨਾਗ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਨੇ, ਮੂੰਹ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਮਿੱਠੇ ਅੰਦਰੋਂ ਰਖਦੇ ਖਾਰਾਂ ਨੇ...
ਪੇਸ਼ ਲੱਧੀ ਦੇ ਆਈਆਂ: ਵੱਖੋ ਵਖਰੇ ਫੱਟੇ ਲਾ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ, ਰਾਖੇ ਪੰਥ ਦੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਦਸਦੇ ਨੇ।
ਆਪੋ ਵਿਚ ਫੁੰਕਾਰਦੇ ਰਹਿਣ ਸਾਰੇ, ‘ਏਕੇ’ ਕੋਲੋਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਨਸਦੇ ਨੇ।
ਘਪਲੇ ਤੇ ਘਪਲਾ! ਹਰ ਮਹਿਕਮੇ ਦੀ ਬਣਿਆ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਘਪਲਾ।
ਘਪਲੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਪਈਆਂ ਅਮਾਨਤਾਂ ਨੇ, ਤੇ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਹੈ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਘਪਲਾ
ਚਾਇਨਾ ਡੋਰ: ਕਾਤਲ ਇਕ ਡੋਰ ਹੈ ਫਿਰਦੀ, ਜੋ ਕਿਸ ਦੀ ਨਾ ਗ਼ੌਰ ਹੈ ਕਰਦੀ।
ਗਲੇ ਨੂੰ ਛੁਰੀ ਵਾਂਗ ਹੈ ਚਰਦੀ, ਨਹੀਂਉ ਇਹ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਡਰਦੀੇ।
ਦਰਦ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ: ਛੱਡ ਕੇ ਗੀਤ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਲਿਖ ਦਰਦ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ, ਕਲਮ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹਾਲਾਤ ਦਸ ਹੁਣ ਬਦਨਸੀਬਾਂ ਦੇ...
ਸਾੜ ਕੇ ਪਿੰਡੇ ਧੁੱਪੇ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਵਿਚ ਨਹਾਉਂਦੇ ਜੋ, ਦਸਦਾ ਹਾਂ ਕਿੱਸੇ ਕਿਰਤ ਤੇ ਤਾਲੂ ਲੱਗੀਆਂ ਜੀਭਾਂ ਦੇ
ਬੰਦੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਰਿਹਾਈ: ਬੰਦੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਈ ਕਦੋਂ ਮਿਲੂਗੀ ਹਜ਼ੂਰ, ਗੌਰ ਇਸ ਮਸਲੇ ’ਤੇ ਕਰਿਉ ਜ਼ਰੂਰ।
ਸਾਧਾਂ ਢੋਂਗੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਹੀ ਪੈਰੋਲ ਮਿਲਦੀ, ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਬੜਾ ਮਾੜਾ ਦਸਤੂਰ...
ਕਲਮ ਦੀ ਝਾਤ 'ਚੋਂ: ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ, ਕਈ ਵੇਖੇ ਨੇ ਮੰਦਰਾਂ, ਮਸਜਿਦਾਂ, ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਵਿਚ ਖਾਂਦੇ ਧੱਕੇ...
ਬਰਕਤ ਜਾਂ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੀ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਜੇ ਘਰ ਦੇ ਚਾਰ ਜੀਅ ਬੈਠਦੇ ਨਹੀਂ ਰਲ ਕੇ,