ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਕਾਲੇ ਨਾਗ: ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਵੇਚ ਦਿਤਾ ਸਰਮਾਏਦਾਰਾਂ ਨੇ, ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਰੁਲਦੇ ਗ਼ਰੀਬ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨੇ।
ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਹੇਠਾਂ ਕਾਲੇ ਨਾਗ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਨੇ, ਮੂੰਹ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਮਿੱਠੇ ਅੰਦਰੋਂ ਰਖਦੇ ਖਾਰਾਂ ਨੇ...
ਪੇਸ਼ ਲੱਧੀ ਦੇ ਆਈਆਂ: ਵੱਖੋ ਵਖਰੇ ਫੱਟੇ ਲਾ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ, ਰਾਖੇ ਪੰਥ ਦੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਦਸਦੇ ਨੇ।
ਆਪੋ ਵਿਚ ਫੁੰਕਾਰਦੇ ਰਹਿਣ ਸਾਰੇ, ‘ਏਕੇ’ ਕੋਲੋਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਨਸਦੇ ਨੇ।
ਘਪਲੇ ਤੇ ਘਪਲਾ! ਹਰ ਮਹਿਕਮੇ ਦੀ ਬਣਿਆ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਘਪਲਾ।
ਘਪਲੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਪਈਆਂ ਅਮਾਨਤਾਂ ਨੇ, ਤੇ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਹੈ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਘਪਲਾ
ਚਾਇਨਾ ਡੋਰ: ਕਾਤਲ ਇਕ ਡੋਰ ਹੈ ਫਿਰਦੀ, ਜੋ ਕਿਸ ਦੀ ਨਾ ਗ਼ੌਰ ਹੈ ਕਰਦੀ।
ਗਲੇ ਨੂੰ ਛੁਰੀ ਵਾਂਗ ਹੈ ਚਰਦੀ, ਨਹੀਂਉ ਇਹ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਡਰਦੀੇ।
ਦਰਦ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ: ਛੱਡ ਕੇ ਗੀਤ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਲਿਖ ਦਰਦ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੇ, ਕਲਮ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਹਾਲਾਤ ਦਸ ਹੁਣ ਬਦਨਸੀਬਾਂ ਦੇ...
ਸਾੜ ਕੇ ਪਿੰਡੇ ਧੁੱਪੇ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਵਿਚ ਨਹਾਉਂਦੇ ਜੋ, ਦਸਦਾ ਹਾਂ ਕਿੱਸੇ ਕਿਰਤ ਤੇ ਤਾਲੂ ਲੱਗੀਆਂ ਜੀਭਾਂ ਦੇ
ਬੰਦੀ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਰਿਹਾਈ: ਬੰਦੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੂੰ ਰਿਹਾਈ ਕਦੋਂ ਮਿਲੂਗੀ ਹਜ਼ੂਰ, ਗੌਰ ਇਸ ਮਸਲੇ ’ਤੇ ਕਰਿਉ ਜ਼ਰੂਰ।
ਸਾਧਾਂ ਢੋਂਗੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੱਤ ਹੀ ਪੈਰੋਲ ਮਿਲਦੀ, ਸਿੰਘਾਂ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਬੜਾ ਮਾੜਾ ਦਸਤੂਰ...
ਕਲਮ ਦੀ ਝਾਤ 'ਚੋਂ: ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ, ਕਈ ਵੇਖੇ ਨੇ ਮੰਦਰਾਂ, ਮਸਜਿਦਾਂ, ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਵਿਚ ਖਾਂਦੇ ਧੱਕੇ...
ਬਰਕਤ ਜਾਂ ਤਰੱਕੀ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੀ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਜੇ ਘਰ ਦੇ ਚਾਰ ਜੀਅ ਬੈਠਦੇ ਨਹੀਂ ਰਲ ਕੇ,
ਸੱਚ ਨੂੰ ਜੁਰਮਾਨੇ: ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਚਲਦੀ ਆਈ ਰੀਤ, ਹੋਈਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਸਸਤੀਆਂ ਨੇ...
ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲੱਤਾਂ, ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਬੁੱਧੀਜੀਵੀ ਕਹਾਉਂਦੇ ਨੇ।
ਇਕੱਠ ਦੁਰਕਾਰਿਆਂ ਦਾ! ਝੰਡੇ ਵਿਚ ਡੰਡਾ ਅਸੀਂ ਫਸਾਉਣ ਜੋਗੇ ਹੋ ਗਏ...
ਰੈਲੀਆਂ ’ਚ ਮੂਹਰੇ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਜੋਗੇ ਹੋ ਗਏ।
ਸੁਣਿਉ ਜ਼ਰਾ: ਚਾਈਨਾ ਡੋਰ ਨਾ ਰੁਕਦੀ ਬੇਲੀ, ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਵੱਡੀ ਏ...
ਮਗਰਮੱਛ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਫੜਨੇ, ਹਾਲੇ ਫੜੀ ਗਈ ਨਾ ਡੱਡੀ ਏ।