ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਸੁਣਿਉ ਜ਼ਰਾ: ਚਾਈਨਾ ਡੋਰ ਨਾ ਰੁਕਦੀ ਬੇਲੀ, ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਵੱਡੀ ਏ...
ਮਗਰਮੱਛ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਫੜਨੇ, ਹਾਲੇ ਫੜੀ ਗਈ ਨਾ ਡੱਡੀ ਏ।
ਸਵੈਟਰ: ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਵਾਲਾ ਸਵੈਟਰ ਮਾਸੀ ਘਲਿਆ, ਪਾ ਕੇ ਮੈਂ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਖੇਡਣ ਚਲਿਆ...
ਦੋਸਤ ਮੇਰੇ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਹੋਣ ਹੈਰਾਨ, ਕਹਿੰਦੇ ਕਿੰਨੀ ਤੈਨੂੰ ਫਬਦੀ ਇਹ ਹੈ ਯਾਰ।
ਗੁਜਰੀ ਦੇ ਪੋਤੇ: ਸੂਬੇ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਜਿੱਥੇ, ਲਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਤੰਗ ਜਿਹੀ ਬਾਰੀ ਜਿਥੋਂ, ਲੰਘ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ...
ਸਿਰ ਨੀ ਝੁਕਾਏ ਉਹਨਾਂ, ਪੈਰ ਪਹਿਲਾਂ ਰਖਿਆ। ਤੇਰੀ ਈਨ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ, ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਦਸਿਆ।
ਲਾਲਚ: ਚਾਕਲੇਟ, ਚਿਪਸ ਦੇ ਲਾਲਚ ’ਚ ਕਦੇ ਨਾ ਆਈਏ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਣਜਾਣ ਬੰਦੇ ਨਾਲ, ਬੱਚਿਉ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਨਾ ਜਾਈਏ...
ਖ਼ਤਰਾ ਜੇਕਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਥਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਾਈਏ। ਬਿਨਾਂ ਸਮਾਂ ਵਿਅਰਥ ਕੀਤੇ, ਮਦਦ ਲਈ ਪੁਕਾਰ ਲਗਾਈਏ।
ਆਦਮੀ: ਬੋਤਲਾਂ ਵਿਚ ਬੰਦ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਆਦਮੀ, ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਢੇਰੀ ਢਾਅ ਕੇ ਬਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਆਦਮੀ...
ਹਿੰਮਤ ਨਾ ਰਹੀ ਕਰੇ ਹਰ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਇਹ ਟਾਕਰਾ, ਆਪੇ ਚੁੱਪ ਚਪੀਤਾ ਦੁਖੜੇ ਸਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਆਦਮੀ।
ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ : ਬੁੱਕਲ ਦੇ ਸੱਪ
ਆਜ਼ਾਦੀ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ ਪੰਝੱਤਰ ਸਾਲ ਬੇਲੀ, ਨਾ ਸੁਧਰਿਆ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਾਲ ਬੇਲੀ।
ਵਿਕਾਸ: ਵਿਕਾਸ ਚਲਿਆ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਲ, ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਵਲ ਆਉਂਦਿਆਂ ਜੂੜ ਪਿਆ...
ਕਿਰਤੀ ਨਾਨਕ ਦਾ ਅੱਜ ਵੀ ਸੌਂਵੇਂ ਭੁੱਖਾ, ਮੁੱਲ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਬੜੀ ਹੈ ਦੂਰ ਗਿਆ।
ਅੱਜ ਦੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਅਕਾਲੀ
ਅਕਾਲੀ ਰੂਪ ਸੀ ਕਦੇ ਅਕਾਲ ਦਾ ਰੂਪ ਯਾਰੋ,
ਅੱਜ ਦੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਅਕਾਲੀ: ਅਕਾਲੀ ਰੂਪ ਸੀ ਕਦੇ ਅਕਾਲ ਦਾ ਰੂਪ ਯਾਰੋ, ਅੱਜ ਅਪਣੀ ਹੀ ਮੌਤ ਇਹ ਮਰਨ ਲੱਗਾ...
ਕਦੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲੋਹਾ ਇਸ ਦਾ ਮੰਨਦੀ ਸੀ, ਅੱਜ ਸੌਦਾ ਸਾਧ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੋਣ ਲੱਗਾ।
ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ: ਪੌਣ-ਪਾਣੀ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਹੋ ਗਏ, ਕੀਹਨੂੰ ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਵਾਂ ਵੇ ਲੋਕੋ...
ਹਿੱਕ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਪਾੜ ਕੇ ਫ਼ਸਲਾਂ ਬੀਜਣ, ਨਾ ਮੈਂ ਕਦੇ ਬੁਰਾ ਮਨਾਵਾਂ ਵੇ ਲੋਕੋ,