ਕਹਿਰ ਕੋਰੋਨਾ ਦਾ

ਕੋਰੋਨਾ ਦਾ ਹੈ ਕਹਿਰ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਗਿਆ, ਰਹਿਣਾ ਪਊ ਹੁਣ ਹੋ ਕੇ ਚੁਕੰਨੇ ਜੀ,

ਗ਼ਮ

ਨਾ ਛੇੜ ਗਮਾਂ ਦੀ ਰਾਖ ਨੂੰ, ਅੰਦਰ ਅੰਗਿਆਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,

ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਉਣਗੇ,

ਰਿਸ਼ਤੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਹੋਏ ਪਤਲੇ, ਭਾਈ-ਭਾਈ ਨੂੰ ਹੁਣ ਰਿਹਾ ਨਿੱਤ ਮਾਰ ਇਥੇ,

ਕੋਈ ਦੋ ਵਕਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖ਼ਾਤਰ, ਪਿਆ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਦਾ ਏ,

ਮੰਜ਼ਰ ਖ਼ੌਫ਼ ਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਛਾਇਆ, ਯਾਦ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆ ਗਈ ਔਕਾਤ ਵੇਖੋ,

ਦਿਲ ਵਿਚ ਜੀਹਦਾ ਵਾਸ ਹੋ ਗਿਆ।

ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਨਾ ਕਰੀਂ,

ਅਪਣਾ ਸੀ ਜੋ ਬੇਗ਼ਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ

ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਪਾਂ ਮਾਸਕ ਜ਼ਰੂਰ ਲਗਾਈਏ,