ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਕਿਉਂ ਵਾਰਨਾ ਸੀ?
ਅੱਜ ਉਸ ਕੌਮ ਦੇ ਕੁੱਝ ਗੱਦਾਰਾਂ ਨੇ, ਜ਼ਮੀਰ ਅਪਣੀ ਨੂੰ ਜੇ ਮਾਰਨਾ ਸੀ,
ਕਾਹਦਾ ਮਾਣ ਸ੍ਰੀਰਾਂ ਦਾ
ਕਾਹਦਾ ਮਾਣ ਕਰੇਂ ਸ੍ਰੀਰਾਂ ਦਾ, ਇਹ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਇਥੇ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਏ,
ਜਲ ਹੀ ਜੀਵਨ ਹੈ
ਉੁਬਲੇ ਧਰਤੀ ਅੰਬਰ ਦੇਖੋ, ਉਬਲਿਆ ਜੱਗ ਸਾਰਾ
ਕਹਿਰ ਕੋਰੋਨਾ ਦਾ
ਕੋਰੋਨਾ ਦਾ ਹੈ ਕਹਿਰ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਗਿਆ, ਰਹਿਣਾ ਪਊ ਹੁਣ ਹੋ ਕੇ ਚੁਕੰਨੇ ਜੀ,
ਗ਼ਮ
ਨਾ ਛੇੜ ਗਮਾਂ ਦੀ ਰਾਖ ਨੂੰ, ਅੰਦਰ ਅੰਗਿਆਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਉਣਗੇ,
ਉਲਝੀ ਤਾਣੀ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਹੋਏ ਪਤਲੇ, ਭਾਈ-ਭਾਈ ਨੂੰ ਹੁਣ ਰਿਹਾ ਨਿੱਤ ਮਾਰ ਇਥੇ,
ਮਜ਼ਦੂਰੀ
ਕੋਈ ਦੋ ਵਕਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖ਼ਾਤਰ, ਪਿਆ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਦਾ ਏ,
ਖ਼ੌਫ਼
ਮੰਜ਼ਰ ਖ਼ੌਫ਼ ਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਛਾਇਆ, ਯਾਦ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆ ਗਈ ਔਕਾਤ ਵੇਖੋ,
ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਾਸ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਜੀਹਦਾ ਵਾਸ ਹੋ ਗਿਆ।