ਇਤਰਾਜ਼

ਜੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਲਈ ਮਰਹਮ ਨਾ ਕਦੇ ਬਣ ਸਕੀ,

ਰਮਜ਼ ਹਕੀਕੀ

ਹੋਵਣ ਸੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਹਾਮੀ, ਪਰ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਨਾ ਖੜਦਾ,

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੌੜੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਚੱਕੇ ਜਾਮ ਹੋ ਗਏ, ਤਕੜਾ ਬਣਦਾ ਸੀ ਰਿਹਾ ਪਰ ਹਾਰ ਬੰਦਾ,

ਸੰਸਾਰ ਹੁਣ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਲਪੇਟ ’ਚ ਆਇਆ

ਇਥੇ ਢਿੱਡ ਤਾਂ ਸੱਭ ਦਾ ਭਰ ਜਾਂਦੈ, ਬੜੀ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਨੀਤ ਭਰਨੀ,

ਜ਼ੁਲਮ ਜਦ ਕਰਨ ਰਕੀਬ ਫਿਰ ਸਹਿ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਛੱਡ ਚੱਲੇ ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਕੁੜੇ

ਭਾਰਤ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਿਰਤੀਉ, ਤੁਹਾਡਾ ਖ਼ੂਨ ਲਿਆ ਨਿਚੋੜ,

ਸੱਚ ਬੋਲ ਕੇ ਕੌਣ ਬਦਨਾਮ ਹੁੰਦਾ, ਜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਇਨਸਾਨ ਹੁੰਦਾ,

ਹੁਣ ਹਾਏ ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਬੂਹ ਬਿਜਲੀ, ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਕਦੇ ਸਾਰ ਬਿਜਲੀ,