ਕਵਿਤਾਵਾਂ
ਗ਼ਰੀਬ ਔਰਤ ਮੁਕਤਸਰ ਦੀ
ਵੀਣਾ ਰਾਣੀ ਸੀ ਘਰੋਂ ਗ਼ਰੀਬ ਔਰਤ, ਪੈਸੇ ਲਏ ਸੀ ਕੁੱਝ ਉਧਾਰ ਬੇਲੀ
ਬਾਪੂ
ਅੱਜ ਵੀ ਬਚਪਨ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ
ਮੌਤ ਦੇ ਅਰਥ
ਕੋਈ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਲਹੂ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡੁੱਲ੍ਹੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਤੇਰੇ ਹੀ ਧਰਵਾਸੇ ਯਾਰਾ
ਚਾਨਣ
ਇਕ ਮੁੱਠ ਦੇ ਜਾ ਸੱਜਣਾ ਸਾਨੂੰ ਚਾਨਣ ਦੀ।
ਮਾਹੀਆ
ਵਗਦਾ ਏ ਨੀਰ ਵੇ ਮਾਹੀਆ
ਮੇਰਾ ਮਾਹੀ
ਮੇਰੇ ਹਾਸਿਆ 'ਚ ਹੱਸਦਾ ਹੈ।
ਨਵੀਂ ਸਵੇਰ
ਚੜ੍ਹਦੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਮੁਖ ਮੇਰੇ ਦਾ ਸੂਰਜ ਜਗਾ ਗਈ।
ਤਪਸ਼
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁੱਝ ਕਰਨ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਹੋਵੇ....
ਚੋਣ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ਰੀਬੀ ਖ਼ਤਮ!
ਜਨਤਾ ਦਾ ਕੀ ਏ, ਉਹ ਵਾਅਦਿਆਂ ਸਹਾਰੇ ਜੀਅ ਲਵੇਗੀ...